Waar is het echte verhaal?
Vaak bespreek ik hier kwesties die alleen met ‘het Indische’ te maken hebben. Maar soms hoor ik uitspraken die door alle culturen en achtergronden heen nutteloos zijn. Zoals de recente veeg uit de pan van Bussemaker (ja, dezelfde Jet die er niet uitkwam met het Indisch Platform in 2009) aan het adres van niet-werkende moeders met een opleiding, in Trouw.
Kwaad
Delete, delete, delete. Zo ging het ongeveer toen ik via Twitter mijn ongenoegen probeerde te uiten over de recente uitspraken van minister Jet Bussemaker in Trouw. Waarom? Ik was kwaad en verontwaardigd over haar generaliserende, beledigende en nutteloze uitspraken. Bovendien: denkt ze nou echt dat zij daarmee “gehuwde, niet-werkende vrouwen” die voor de kinderen zorgen, motiveert weer te gaan werken?
Schuldig voelen
Bij deze quote hapte ik naar adem: “Natuurlijk helpt het als kinderopvang goed geregeld is. Maar vrouwen moeten ook af van dat eeuwige schuldgevoel over hun gezin. Ze zouden zich eerder schuldig moeten voelen over het feit dat de overheid zoveel in ze heeft geïnvesteerd.”
Eigen keuzes
Voor de duidelijkheid: ik ben een “gehuwde vrouw”, we hebben twee kinderen en we werken allebei. En ik ben het ongelooflijk oneens met haar uitspraken.Van Bussemaker’s redenering deugt natuurlijk geen klap. Je wil goede kinderopvang omdat je van je kinderen houdt, niet uit schuldgevoel. En wat jij met je opleiding doet, is je eigen keuze. Daar heeft zij niets over te zeggen. Maar goed.
Je wil goede kinderopvang omdat je van je kinderen houdt, niet uit schuldgevoel.
Meer vrouwen aan het werk
Waar ik me kwaad over maak, is wat Bussemaker niet zegt. Jarenlang is het verhaal in Den Haag dat het goed is voor Nederland dat er meer vrouwen aan het werk gaan. Dus komt er een kinderopvangregeling en een ouderschapsverlofregeling. Daarmee pakt de overheid twee problemen – redelijk – grondig aan en de vrouwenparticipatie op de werkvloer neemt langzaam aan toe.
Op de werkvloer
Eenmaal op die werkvloer waren er ook problemen: ongelijke betaling voor hetzelfde werk en te weinig vrouwen in de top van bedrijfs- en bestuursleven. In Den Haag is daar nooit een eenduidig beleid voor gekomen. Aan een quotum willen ‘we’ niet, en voorschrijven dat mannen en vrouwen voor hetzelfde werk hetzelfde loon krijgen ook niet, blijkbaar.
Bezuinigen
Vervolgens komt er een economische crisis en de regering moet bezuinigen. De ouderschapsverlofregeling was onder Rutte I al versoberd, onder Rutte II gaat ook de kinderopvangregeling op de schop. ‘Iedereen gaat het voelen,’ is het verhaal. Zo ook ouders – vaders én moeders – van opgroeiende kinderen, begrijpelijk.
Zelf oplossen
Maar is dat het eerlijke verhaal dat Bussemaker vertelt? Nee. Ze zegt niet: ‘Werkende moeders van Nederland, het spijt me dat jullie niet verder komen op de werkvloer. Ik zou jullie graag willen helpen, maar ik heb geen geld. Jullie moeten het zelf oplossen.’
Gebrekkige vrouwenemancipatie is blijkbaar de schuld van moeders die niet werken.
De schuld
Wat Jet doet, is zeggen dat de gebrekkige vrouwenemancipatie de schuld is van moeders die niet werken. Ze spreekt dus de groep aan waar verandering het lastigst is – want ga maar eens een baan vinden momenteel –, op een manier waar de honden geen brood van lusten en ook nog eens zonder een oplossing voor werkende moeders die wel door willen naar de top.
Slecht beleid
Ik ben nog niet eerder opgekomen voor ‘vrouwenrechten.’ Sterker nog, ik heb me in het – recente – verleden uitgesproken tégen beleid voor vrouwenemancipatie. Maar deze kwestie gaat helemaal niet om vrouwenrechten. Deze kwestie gaat om slecht beleid, weinig geld en een beschamend gebrek aan omgangsvormen.
Als de minister van OCW zich daar nou eerst eens kwaad voor maakt, dan zorgt niet-werkend moederend Nederland gewoon weer voor hun gezinnen. Met of zonder opleiding.
Goede analyse Kirsten: wijze woorden ipv wilde woorden!
Terima kasih!
Dank voor je reactie, Insos! En graag gedaan. Ik liep er al vier dagen over te mopperen.
Een goed stuk Kirsten, hier gaat het om in de politiek.
Katakanlah apa yang Anda benar-benar menemukan, tidak semua orang dapat. Untuk ini kita membutuhkan orang-orang seperti Anda
Dank je, Bert. Ook voor je andere commentaar, dat is een mooi compliment.
Vreselijk die uitspraken : “Vrouwen moeten stoppen met op de zak van hun man teren” en “Vrouwen moeten zich niet schuldig voelen richting hun gezin over feit dat ze werken, vrouwen zouden zich schuldig moeten voelen richting de overheid omdat ze niks of onvoldoende doen met hun opleiding.”
We moeten meer gaan mantelzorgen, we moeten meer gaan werken, en er wordt bezuinigd op kinderopvang…
Misschien is het raadzaam om al die regeltjes op elkaar af te stemmen i.p.v. op een denigrerende manier over vrouwen te spreken. Ik weet niet op welke planeet mevr. Bussemaker zit maar misschien wordt het tijd dat ze weer terugkomt in de realiteit van de dag…
p.s. ik ben parttime huisvrouwmoeder en daarnaast werk ik in het bedrijf van mijn man…
Goed stuk Kirsten, je legt precies de vinger op de zere plek. Het ergerde mij dat ze in haar positie zo neerbuigend over vrouwen sprak. Dat is slechts een bijzaak, jij raakt de kern.
Met groet, Ingrid
Ik ben het volledig oneens met dit stuk. Logisch dat er veel kritiek op komt vanuit voornamelijk de conservatieve en christelijke kant maar het ik vind het een verfrissende nieuwe insteek dat vrouwenemancipatie vanuit hunzelf moet komen. En als jij een hogere opleiding hebt gevolgd (ja van overheidsgeld) is dat ongelofelijk stom om daar niks mee te doen of je nou man of vrouw bent. Feit is dat dit veel te vaak voorkomt bij vrouwen en het zou vanzelfsprekend moeten zijn financieel onafhankelijk te zijn.
Dag Emke, als privépersoon mag je zeker vinden dat het – in jouw woorden – stom is dat je niets met je opleiding doet. Maar als je minister bent spreek je namens de regering. Die heeft echt niets te zeggen over hoe mensen – mannen én vrouwen – omgaan met hun opleiding.
Dat vrouwenemancipatie uit vrouwen zelf hoort te komen, is helemaal geen nieuwe insteek. En dat is ook niet wat Bussemaker zegt: zij zegt dat zulke moeders zich schuldig moeten voelen.
Vind jij deze benadering een slimme manier om mensen te motiveren niet meer voor hun kinderen te zorgen? En vind jij dat Bussemaker daarmee de problemen voor ambitieuze vrouwen op de werkvloer oplost?
Het lijkt me logisch dat de regering mensen wil motiveren iets met hun opleiding te doen. De overheid investeert hier namelijk veel in.
En pardon? Mensen motiveren niet meer voor hun kinderen te zorgen ? Dit lijkt me dus precies het soort schuldgevoel bij vrouwen neerleggen om voor kinderen te zorgen waar Bussemaker een punt tegen probeer te maken.
Even op een rijtje wat (naar mijns inzicht) Bussemaker’s belangrijke punten zijn.
48 procent van de vrouwen is dan wel afhankelijk van de staat dan wel van haar man. 2/3 Van de huwelijken eindigt in een scheiding. Lijkt me duidelijk dat hier een probleem punt ligt.
Om vrouwelijke autonomie te bereiken lijkt financiële onafhankelijkheid mij een eerste cruciale stap. Vrouwen moeten hierin hun verantwoordelijkheid zelf nemen. En dit heeft niks te maken met het niet meer voor kinderen zorgen.
Jammer dat dit zo wordt opgevat.
Grappig…dat vrouwen maar even gaan bepalen wat ander vrouwen MOETEN doen. Vraagje..waar staat vrouwenemancipatie eigenlijk voor? Volgens mij voor zelfontplooiing en zelfontwikkeling. En ieder mag dat dus ZELF bepalen. Vrouwenemancipatie is nu verworden tot iets “economisch”. En wat is afhankelijkheid zijn van? Partners kunnen dat heel goed zelf bepalen en daar hebben ze Jet niet voor nodig. Je mag wel kinderen hebben maar je moet toch vooral niet voor ze gaan zorgen hoor, dan ben je in de ogen van Jet op de zak aan het teren van of A je man of B de overheid. Wat een slechte grap dit van Jet. Dus als de kids naar een kinderopvang gaan waar vaak een andere vrouw werkt dan is het goed? Laat Jet zich liever druk maken over de algehele geloofwaardigheid van de politiek. Zie de kruiperige houding van de PvdA in de debatten aangaande Teeven en gister nog, Weekers. En als Jet toch zo graag op de barricade gaat staan voor alle vrouwen in Nederland, ik hoor haar nooit over de positie van de vrouw in de moslim gemeenschap in ons land. Hoe zou dat toch komen?
Heb ik weinig aan toe te voegen, Ronald, duidelijk verwoord – dank!
Helemaal met je eens beste Kirsten. Schandalig voor woorden deze uitlatingen. De politiek maakt steeds verkeerde keuzes, hebben geen flauw benul hoeveel schade ze aanricht met dit soort teksten maar nog erger met het beleid wat ze voert. Er ” moeten” hervormingen en bezuinigingen komen, dus wordt overal maar het mes ingezet, o.a. de kinderopvang, thuiszorg. Dat heeft direct gevolg voor de samenleving en de rol van de vrouw in dat geheel. Vrouwen en helaas nog te weinig mannen nemen dan het besluit om minder te gaan werken en worden dus door de politiek gedwongen en dan kunnen ze nog een trap na krijgen van ene Jet! Ik had al niets met de PvdA notabene een partij die nooit een vrouw op plek 1 heeft staan en ook bij de laatste verkiezingen de nummer 2 Jetta Klijnsma aan de kant schoof voor de gladde Samson maar dit terzijde…
Beste Kirsten,
Als ik het betreffende artikel van Jet van de Bussemaker lees in Trouw kom ik deels tot een andere essentie van het stuk. Ik lees dat ‘vrouwen niet afhankelijk moeten willen zijn van hun echtgenoot/man’ ofwel ook zelfbedruipend zouden moeten kunnen zijn. Naast dit geeft ze ook als punt de zelfontplooiing van de vrouw aan. Tot zover wat is daar mis mee?
Vervolgens maakt ze de aanname of generaliseert dat het ‘eeuwige’ schuldgevoel richting gezinsleven in de weg staat bij de carrière van de vrouw/moeder. Dan komt ze met de opmerking dat vrouwen zich schuldig zouden moeten voelen over het feit dat de overheid zoveel in ze geïnvesteerd heeft. Van beide kan je je afvragen of dit valide is? Mij is onduidelijk wat ze hiermee wil bereiken het levert in ieder geval genoeg discussie op.
Echter zijn het aannames die ze maakt. De vraag wel of ze dergelijke aannames/uitspraken als Minister moet doen? Je hebt helemaal gelijk dat ze generaliseert maar Kirsten ik zou het niet (te)persoonlijk opvatten en naast je neerleggen.
Met vriendelijke groet,
Walter
Overigens is het stuk gebaseerd op de Emancipatienotitie die ze naar de kamer stuurde: http://content1a.omroep.nl/3c45b531a4dfed63254d04654499830c/51937244/nos/docs/110513_brief_bussemaker.pdf
Hey Walter, dank voor je reactie. Zelfontplooiing is een mooi grondrecht om te hebben. Als een minister zelfstandig gaat verzinnen hoe een specifieke bevolkingsgroep die zelfontplooiing hoort in te vullen, vind ik daar wat van.
Bovendien geeft Bussemaker alleen maar angstgedreven, negatieve redenen op om te werken: bij een scheiding sta je er opeens alleen voor en niet-werken doe je uit schuldgevoel. Lekker zeg.
En naast me neerleggen? Ha! Zit niet bepaald in mijn karakter – anders was deze site er ook niet geweest 🙂
Ik heb even gewacht met een reactie. Ik wilde er nog eens goed over nadenken, met name over de argumenten van Emke.
1. – “Het lijkt me logisch dat de regering mensen wil motiveren iets met hun opleiding te doen. De overheid investeert hier namelijk veel in.”
Je hebt als inwoner van Nederland het – onvoorwaardelijke – recht op onderwijs. Waarom? Zodat je als burger jezelf kan ontplooien, zoals jij zelf wil. Onderwijs is een voorwaarde voor goed burgerschap; zodat mensen kunnen stemmen en zelfstandig deel kunnen nemen aan het democratische proces. Tot je 16e heb je overigens de onderwijsplicht, ooit ingevoerd om kinderen te beschermen tegen ouders die vonden dat hun kinderen moesten gaan werken.
Nergens staat geschreven of bepaald dat een Nederlands staatsburger een bepaald vervolg hoort te geven aan een genoten opleiding. Mensen in het algemeen motiveren om iets met hun opleiding te doen is dus zeker logisch, zeker in tijden van crisis. Maar: het is geen burgerplicht en het geeft de overheid niet het recht een specifieke bevolkingsgroep een schuldgevoel aan te praten.
2. “Mensen motiveren niet meer voor hun kinderen te zorgen ? Dit lijkt me dus precies het soort schuldgevoel bij vrouwen neerleggen om voor kinderen te zorgen waar Bussemaker een punt tegen probeer te maken.”
Het is Bussemaker die een schuldgevoel neerlegt bij vrouwen. Ik geef alleen aan voor welke keuze een – hoogopgeleide – moeder staat als zij overweegt om weer te gaan solliciteren, en al helemaal in een tijd waarin de banen niet bepaald voor het oprapen liggen.
3. Vrouwelijke autonomie is zeker een belangrijk goed: het recht om zelf je leven te leiden zoals je zelf wil. En dat is nou juist mijn punt. Voor de een is (vrouwelijke) autonomie het recht om fulltime voor de kinderen te zorgen, voor de ander het recht om fulltime te kunnen werken.