Foto: Kirsten Vos
Ode aan de Indische moeder
Westerse wortelen genesteld in Oosters aarde, de receptuur voor onze bloem
De vruchten fluisteren haar komst, Indische generaties vloeien door de tijd
Het vergaan van een era vergezelt de geboorte van onze moeders
Indië voorbij, de laatsten der melati’s dragen het lot van ons volk
Haar ogen zijn haar taal, alleen wij kinderen voelen haar woord
Haar opvoeding is teder, zelfs haar boosheid bestaat uit liefde
Haar boodschap is los van tijd en plaats, haar zorg voor ons is eeuwig
Haar erfenis leeft van binnen, er ontwaakt een geheim in ons bloed
Mama’s leven is bewogen, maar Mama draagt het met kracht en trots
Mama houdt van hem, maar Mama’s kinderen staan vooraan
Mama weet het altijd als beste, maar Mama’s liefde is onvoorwaardelijk
Mama is de bakermat van ons bestaan, want zonder haar waren wij eindig
Mama is lief .
Wat een mooi gedicht Willem-Jan! Dat gaat bij mij door merg en been.
Dank!
Lieffffffff….
Ik heb dit prachtige gedicht (op moederdag) naar mijn moeder gestuurd. Ik weet zeker dat ze een brok in haar keel heeft gehad…
Willem-Jan en Kirsten bedankt!
Echt een prachtig gedicht ! ’t betekent veel.
Zelf Indisch van moederskant. Heb een vraagje. Is het mogelijk om in het vakje hiernaast een kindertekening in te voegen? Het zou echt tof zijn om hier een tekening van m’n dochter te plaatsen. Klein, grappig, symbolisch, halus, zacht en bagus, mooi. En tegelijk een inspiratie met het oog op jongeren. Hoop dat het mogelijk is. Kan ik ´t naar de redactie mailen ? Bedankt ! Hartelijke groet en support