“Dit is de smaak van verlangen 3.0.”
De kokende journalist Tim Sprangers (29) uit Amsterdam heeft afgelopen maandag de eerste editie van de SAYAH Gouden Rijstkom gewonnen. Met zijn Lemper van gerookte schar op een bedje van gado gado, overtuigde hij de jury. Pascal Jalhaij, Lonny Gerungan en Jeff Keasberry kozen zijn inzending als beste van de zeven inzendingen.
Juryvoorzitter en chef Jalhaij: “Dit gerecht had alle elementen waar de nieuwe indische keuken voor staat. Authentieke pure smaken, goede bereiding, juiste keuze van ingrediënten, en we proefden zijn verhaal:de smaak van verlangen 3.0.” Met dit jury-oordeel heeft de 29-jairge Amsterdammer en Indo 300 euro gewonnen, de eerste SAYAH Gouden Rijstkom 2013 en mag hij zijn gerecht aanbieden aan de indonesische ambassadeur en opdienen op een vakdiner voor meesterchefs.
Tim Sprangers over zijn gerecht: “Mijn opa maakte vroeger de lempers. Dat was een dag feest en tegelijkertijd een crime. Opa stond nooit in de keuken. Die plek was daarom absoluut verboden terrein. Opa kon namelijk behoorlijk chagarijnig worden.”
“Dat is lang geleden, ik kan het me vaag herinneren. Hij overleed ruim tien jaar geleden, mijn oma overleed vorig jaar. Met haar kon ik uren praten over eten. En dus ook over lempers. Toen stuitte ik op een verbazing, oma verklaarde uit alle eerlijkheid dat ze eigenlijk niet wist hoe je lempers maken moest. Ik keek in haar receptenboek, maar het antwoord bleef uit. We kwamen tot de conclusie dat de kruiden van haar soto waarschijnlijk overeen kwamen met die van opa’s lemper. Die staan dan ook in het recept.”
“Ik houd veel van de Indische keuken, ben er mee opgegroeid, en kook nu ruim twee jaar voor een redelijk traditioneel Indisch eetcafé. Maar ik heb mij de afgelopen tien jaar behoorlijk ontwikkeld als kok en houd van het doorbreken van stigma’s. Het kruidenmengsel van de soto verdient een monument, maar waarom de combinatie met vlees. Waarom niet met een lekkere vis uit de Noordzee? Ik kies voor de schar, voer voor de kat werd vroeger gezegd, maar niets is minder waar. Het is een ondergewaardeerde heerlijkheid.”
“Gado gado is misschien wel mijn favoriete Indische gerecht, vooral door de verse groenten en eenvoud in contrast met het vaak heftige kruidenamalgaam. Maar ook hierbij vroeg ik mij af, waarom toch altijd dezelfde groenten? Ik kies voor typische seizoensgroenten van oktober en november. De kleurencombinatie is mooi. De pindasaus maak ik lekker fris en neutraal, zodat de lemper niet verzuipt in het sausgeweld en de sprekende djeroek poeroet in de lemper weer mooi terugkomt in de gado gado.”
Twee weken geleden nomineerde de jury tien deelnemers van acht gerechten voor deelname aan de cook-off op 4 november, de finale van de kookwedstrijd de Gouden Rijstkom. Afgelopen maandag streden negen deelnemers – een deelnemer had moeten afzeggen – om deze prijs, die voor het eerst georganiseerd is door Indisch 3.0, een online magazine voor Indische jongeren.
Indisch 3.0 heeft de kookwedstrijd georganiseerd om de Indische keuken – die al sinds de jaren ’50 onveranderd is – te vernieuwen, sexy te maken en spannend, voor Indische jongeren die professioneel of hobbymatig in de keuken staan. De SAYAH Gouden Rijstkom 2013 is mogelijk gemaakt door SAYAH drinks, de Indonesische ambassade, restaurant Blauw, HANOS en Keizer Culinair.
Heeft Indisch3.0 dan zoveel heimwee?
En jullie nabootsen het Indisch eten ?
http://www.nrc.nl/koken/2013/11/09/indisch-koken-3-0/
Volgens mij is hier totaal geen sprake van nabootsen van indisch eten, maar om vernieuwing.
Persoonlijk houd ik zelf van het indisch eten dat vooral door de generatie van mijn ouders werd klaargemaakt. Maar koken is kunst en kunst houdt ook in : experimenteren. Wanneer velen zich geroepen voelen om dit te doen, wie houdt hen tegen? Ik niet.
Ook in Indonesie wordt ge-experimenteerd. Of eea leidt tot lekkerder gerechten, wie weet. Zo niet, dan houd je je maar bij het oude, toh?
Voorts wil ik hierbij vermelden dat mijn ouders het nooit hadden over indisch eten of indische rijsttafel, zoals een Belanda ook nooit zal zeggen dat hij ’s avonds Hollands eten gaat bereiden.
Het is ook een vernieuwing , in ieder geval een nieuwe soort/combinatie .
De presentatie is ook mooi.
Men kan wel claimen dat het een nieuwe Indische gerecht is , door de hybride samenstelling en het gebruik van Oosterse bumbu en Westerse presentatie.
Mooi begin, ga verder ontwikkelen met andere typische Indonesische gerechten.
Alleen begrijp ik niet over de opmerking dat de bumbu ingredienten van lemper (opa) en van soto(oma) bijna dezelfde smaak heeft.
Volgens mij kan het niet.
De ondergrond van lemperrijst ( volgens NRC ?) kom bij mij vreemd over, of bedoelde men witte ketan rijst die voor lemper wordt gebruikt.