De meeste Indo’s houden niet van sneeuw en winter en al helemaal niet van wintersport. Ik wel. Alles aan wintersport vind ik fantastisch. Ik vind het heerlijk om de hele dag buiten te zijn en geniet van gloeiende wangen als ik na uren in de kou ergens naar binnen stap. Ik kan geen genoeg krijgen van eindeloze uitzichten over witte bergtoppen waarboven de mooiste luchten voorbijtrekken. Met kinderen door de sneeuw rollen om vervolgens mijn handen aan een kop Glühwein te warmen, hmm…
Voor mij, Indo als ik ben, is het de normaalste zaak van de wereld dat ik op wintersport ga. Toen ik twee jaar oud was bonden mijn ouders mij op plastic ski’s van de Intertoys, gooiden mij de berg af en sindsdien ski ik. Ik weet niet beter dan dat ik in de zomer verliefd ben op de stranden van de Middellandse Zee en ik in de winter de bergtoppen van de Alpen voor geen goud zou willen missen.
Toch hoef ik niet lang na te denken bij het maken van een keuze tussen die twee. Als ik een van beide ooit zou moeten opgeven, dan zouden het zonder twijfel de stranden zijn. Ik ski makkelijker dan ik fiets. Ik ski soepeler dan ik loop.
De combinatie Indo en wintersport lijkt echter een zeldzaamheid. Tenminste, in mijn wijde omgeving kan ik het aantal Indo’s dat wintersport op een hand tellen. ‘Waaaat? Sneeuw? Kou?! Doe mij maar twee weken zon!’ Als ik vervolgens vraag wat dan zo verschrikkelijk is aan wintersport krijg ik te horen dat ‘sneeuw helemaal niet leuk is’ en dat ‘skiën helemaal geen lol is’ maar bovenal dat ‘het zo verschrikkelijk koud is’. ‘Komt door het tropenbloed , he?’.
Indo’s houden dus helemaal niet van kou, sneeuw en winter? Nou, ik kan er geen genoeg van krijgen hoor. Ook de winter in Nederland vind ik heerlijk. Gelukkig kan ik dit jaar mijn lol op! Hoewel ik met deze gladde wegen weiger te fietsen omdat ik doodsangsten uitsta, zou ik ook hier de winter boven de zomer verkiezen. De geur die vlak voor de eerste sneeuw van het seizoen valt, in de lucht hangt, is het mooiste dat er is. Het meest geniet ik van de Oude Gracht als deze met sneeuw bedekt is en ik er wandel terwijl mijn neus steeds roder wordt. Maar met stip op nummer 1 in mijn ”Wat ben ik blij dat ik in Nederland woon”-top tien staat het schaatsen over bevroren rivieren en vaarten waar om de paar kilometer een ‘Koek en Zopie’ tent staat.
Deze column voelt bijna als ‘uit de kast komen’; een Indo die voor zijn liefde voor de winter uit komt. Ik hoor de reacties al; een echte Indo heeft toch een bloedhekel aan de winter en is daar absoluut niet voor gemaakt! Nou, ik ben er wel voor gemaakt en kan er enorm van genieten. Dat komt dan natuurlijk door mijn Nederlandse genen.
deze Indo houdt dus ook heel erg van skien, en kan dat nu ook heerlijk met z’n kids doen. die zijn met kerst ook van de berg gegooid, wel wat training in Nl, en aan einde van de vakantie vol achter mij aan. schaatsen is alleen wel voor Hollanders……………mij te koud.
grEelko
Haha, Charlie….wij zijn echt tegenpolen wat dat betreft..
Dit tropenkind kan niet wachten totdat de winter weer voorbij is..pffff…..!!
Maar goed, ik vind het hier in NL in vele opzichten kouder als in Indonesië…:-S
Leuk om even te reageren. Als ouwe sok Indo (nu 78) begon ik in 1980. Vond het ook maar niks, die rotkou! Schaatsen met bevroren oren, vingers en tenen, tidak enak! Wat rest? Een cursus langlaufen op Duinrell (Wassenaar), toen nog op dennennaalden en over zandloipes. Ik mocht voordoen hoe het moest! Geloof het maar, ik was een telganger en zó moest het dus NIET. Géén rechterbeen en rechterarm tegelijk gebruiken, maar “om en om”. Niet denken bij deze diagonaalpas, met wat je tegenwoordig noemt lopen met cross-country stokken! Gewoon gáán! En toen naar de èchte loipen in de Alpen, Pertisau bij de Achensee onze eerste bestemming. Sindsdien gingen we eerst zelfs twee keer per jaar! Tot op heden kun je ons nog op de latjes zien, zij het niet meer zo fanatiek als eerst! En zoals bekend, die wintersportsfeer in de bergen blijft trekken, is onvergetelijk. Met alle eerbied zou je kunnen zeggen: Langlaüfer leben langer! Indo of niet!
Inderdaad wel een grappig fenomeen. Ik herken mezelf en veel van mijn Indo maten er wel in. Dat ze overwegend niet skien dus! Maar het zou wel van typische Indo branie getuigen om nu te reageren met: “als Charlie de dame op de foto is dan wil het best overwegen” 😉
Ik hou wel van skien maar ik heb hoogtevrees. Als ik op een helling sta en ik naar het eind van de helling kijk, als ik die tenminste kan zien (want ik neem als Indo natuurlijk met veel bravour de zwarte pistes) dan krijg ik wel existentiele overpeinzingen “wat voor zin heeft het leven etc. Na wat gezucht knijp ik mijn ogen tot Japanse spleetjes samen, schreeuw mijn doodsangst uit en je neemt als een beetje Indo, de kortste weg tussen twee punten, dan duurt mijn hoogtevrees niet zo lang. Tot nu toe zonder veel kleerscheuren.
Langlaufen bekoort mij, ik volg zo’n gleufje en het gevaar begint bij het passeren, uitstappen-schaatsen-instappen, vaak is er een bocht met afdaling en dan gaat of het uit -of het instappen fout. Ik ben ben wel vaardig geworden in het glijden tussen iemands benen. Aan het eind van de rit krijg ik toch existentiele, Sartriaanse overpeinzingen: “Waar ben ik in godsnaam mee bezig”.
Maar het beste ben ik wel in de Après-Ski. Dus als je daarvoor iemand nodig heb. Apropos, begin februari ben ik in Zwitserland en dan ga ik lekker crossen met sneeuwbanden over bevroren weilanden, mijn droom is die reclame van BMW X1.
Allemaal onzin. Gewoon op vakantie gaan in Azië, maar op z’n minst één keer skien per jaar- daar zit nul tegenstelling in. Bovenop de Bromo vriezen je oren er trouwens ook af. Ik ben intens blij dat ik de laatste twee weken heb kunnen schaatsen en inderdaad- ik ben nog nooit een ochtoon, laat staan een indo tegengekomen op het ijs. Misschien dat Het Gebaar nog wel budget beschikbaar heeft voor een diepgaande studie. Die wil ik best wel uitvoeren, desnoods tegen kostprijs…
Nou Wayne, misschien weet je het niet maar negers schaatsen ook, ikzelf was op 31 december bij het Rockefeller Center aan het schaatsen en ik zag jou in geen Streets of Avenues.
Ik heb 7 jaar in Emmentalerland gewoond en bij het skien geen Nederlander tegengekomen (ik mijd NL in mijn vakantie), dus dat betekent volgens jou dat Nederlanders niet skien, give me a break man.
En als je een adresje heb in Azie om te skien (Bromo!!!!), ik herinner me dat vlak bij de haven van Tokyo heb je nog wat hellinkjes, hou ik me aanbevolen.