Deze laatste aflevering van de serie Jonge Indo in de provincie… lijkt wel een bewuste keuze. Daniël Kuipers uit Overijssel wil met zijn band Almelochtoon doorbreken in hiphop-minnend Nederland. Niets is minder waar. Daniël a.k.a. Katjang (dreadlocks, grote ketting en dito ringen) had een jaar geleden bijna als eerste gereageerd. Dat deze laatste aflevering dus naadloos aansluit op de in mei startende serie Jonge Indo in de muziek, is puur toeval. We ontmoeten elkaar op het station in Enschede: hij gaat met me mee naar de van Nasi Idjo-expositie Aanpassen! in museum Twentse Welle, waarover binnenkort een verslag op deze website staat.

Daniël "Katjang" Kuipers (20 jaar)

Wie is Daniël?
Ik woon in Almelo (Overijssel), ben 20 jaar. Ik loop momenteel stage bij een ICT-bedrijf in Almelo, daarvoor heb ik Handel en administratie gedaan aan de ROC. Maar waar ik echt mijn geld mee wil verdienen is muziek maken.

Waar komt het Indische in jouw familie vandaan?
Mijn moeder, Astrid Hilling, is Indisch. Ik ben door haar en haar ouders opgevoed. Daardoor heb ik veel meegekregen uit de Indische cultuur. Nee, ik weet niet precies waar ze in Indonesië vandaan komen. In de buurt bij Jakarta dacht ik.

Wat doe jij zelf met die achtergrond?
Nou, ik maak wel eens Indisch eten. Lemper (lacht). Echt! Bij de toko kennen ze me al goed. En pisang goreng, heb ik ook wel eens gemaakt. Die lemper heb ik gemaakt omdat mijn moeder het niet wilde maken. Toen dacht ik, dan doe ik het zelf wel. Het is wel gelukt, al was ie niet zo goed als die van mijn moeder. Ik let altijd goed op als ze aan het koken is.  En ik heb die vlag op mijn hoedenplank, van Paatje Phefferkorn weet je wel?

Is het Indische belangrijk voor je?
Ja. De gastvrijheid vind ik toch wel het meest kenmerkende, dat zou ik nooit willen opgeven. Dat Hollandse, dat je weg moet omdat mensen gaan eten, daar kan ik niet goed tegen.

Daniël in close-up

Zien mensen je als Indisch?
De meeste mensen denken dat ik Marokkaan ben. Of Turk. Indisch kennen ze niet altijd. Als ik het dan uitleg, dat mijn familie uit Indonesië komt, dan snappen ze het wel. Ik vertel dan dat mijn grootouders wel uit Indonesie komen, maar geen Indonesier wilden worden en daarom naar Nederland gekomen zijn. Mijn Indische vrienden hoef ik dat natuurlijk niet uit te leggen. Ja, ik heb wel veel Indische vrienden. Veel Afrikaanse. Eigenlijk bijna geen Nederlanders.

Welk voorwerp heb je meegenomen dat speciale betekenis voor je heeft?
Deze wayangpoppen. Mijn opa gebruikte die altijd om verhaaltjes mee te vertellen als ik bij hem logeerde, als ik bang was. Mijn opa is gestorven toen ik 12 was. Ik heb hem gevonden, hij was in zijn slaap overleden. Deze wayangpoppen zijn een soort aandenken aan hem.

Hoe zie jij de toekomst voor de Indische wereld?
Dat hangt ervan af, ik denk dat dat per gezin verschilt. Wat krijg je mee, wat zijn typisch Indische trekjes. Ik zou die wel mee willen geven als ik ooit kinderen zou hebben.

Op de hoedenplank: de Indo Melati

En je eigen toekomst?
Ik wil echt de muziek in. Ik schreef al teksten toen ik 14 was en op mijn 16e ontmoette ik een dj, ook een Indo, die heeft me veel geleerd over de muziekindustrie. Met twee vrienden van me, Sidi en Didinho, ben ik vorig jaar een hiphopgroep begonnen, Almelochtoon. We maken alles zelf, ik heb thuis alle spullen staan. Binnenkort gaan we met iemand praten over het opnemen van een album.