Tot het moment dat ik op kamers ging, twee jaar geleden, had ik me nooit gerealiseerd hoe zichtbaar het Indische in mijn leven kan zijn. Ik had dan ook nooit gedacht dat sommige mensen stijl achterover zouden slaan van mijn dagelijkse gewoonten en gebruiken. Totdat ik mijn huisgenoten ontmoette. En zij mij… In deze miniserie een greep uit de confrontaties tussen Indisch en Nederlands in een studentenhuis in Utrecht.
Het studentenhuis waar ik een kamer in had bemachtigd, kwam met alles er op en eraan: een smerige en onbegaanbare keuken, een met haren verstopt doucheputje en een al maanden niet schoongemaakt toilet. Ik dacht dat ik in de zevende hemel was beland.
Mijn ouders waren al voor ik mijn diploma had akkoord gegaan met mijn vertrek. Onmiddellijk na mijn laatste examen begon ik enthousiast te klussen in mijn nieuwe stek. Ondertussen verzamelde ik meubilair bij familie en verpakte ik thuis al mijn bezittingen in een paar stevige dozen. Ik stond te popelen, was klaar om weg te gaan. Maar drie dagen voor ik mijn vrijheid tegemoet ging trok mijn moeder mij om middernacht uit bed: ze was woedend.
‘Het gebeurt niet! Je gaat daar niet wonen!’ Compleet verslagen stond ik slaapdronken in de deurpost van de slaapkamer van mijn ouders. ‘Als jij in dat huis gaat wonen ben je binnen een week ziek thuis met allerlei bacteriën en virussen. Het gebeurt niet!’
Ik zag mijn droom in een ondraaglijke damp van schoonmaakmiddelen opgaan. ‘Mam, dat doe ik wel als ik eenmaal daar woon.’ probeerde ik nog. ‘Absoluut niet! Over mijn lijk dat mijn dochter in dat smerige hol gaat wonen!’
Een dag later stormden mijn moeder en ik een van mijn toekomstige huisgenoten omver met tassen vol bijtende middeltjes. Volslagen perplex bleef hij achter bij de voordeur. Bij elkaar kostte het ons achttien manuren om het huis te ontsmetten. Zo schoon was het nog nooit geweest!
Drie dagen na de schoonmaakingreep betrok ik mijn nieuwe en brandschone woonplek. Mijn moeder leverde mij af met twee boodschappentassen vol heerlijk eten. Weer reageerde mijn huisgenoot vol verbazing. Ik vroeg hem of zijn moeder hem ook wel eens wat gaf.
Eigenlijk niet, zei hij. Sterker nog, zijn moeder kwam bijna nooit langs en al helemaal niet om schoon te maken. Nu was ik degene die verbaasd was. Indische moeders mogen misschien streng zijn, ze verwennen je wel en zijn brandschoon!
[New Post] Indisch in een studentenhuis: schone familie – via #twitoaster http://www.indisch3.nl/2010/06/09/indisc…
Indisch in een studentenhuis: schone moeders http://www.indisch3.nl/2010/06/09/indisc…
@Indisch3 Geweldig. Is er ook iets voor de 2e generatie Indo’s?
@WILLIAMMIERO Jazeker http://indisch4ever.web-log.nl/ die 4 is afleidingsmaneouvre … denk maar 2
@indisch4ever Dank je wel. Heb de site meteen opgeslagen.
Leuk om te lezen, Charlie. Heel herkenbaar, zo’n lieve moeder die er helemaal voor je is. Soms net iets teveel….
Hahahaha erg leuk artikel en heel herkenbaar!
Mijn moeder kwam gelukkig niet langs in het studentenhuis “In den Blooten kondt” , achter Rotterdam CS. De bewoners maakten het huis zelf schoon, er waren veel meisjes dus de boel was redelijkijk schoon.
Ik nam wel elke keer van huis een rentengan met rijkelijk Indisch eten mee en dat deelde ik met mijn overbuurman. Helaas deelde hij het vlees (zijn ouders zijn slager) niet met mij maar ik maakte daar geen punt van.
Ik denk wel dat ik de botol op de WC heb geintroduceerd. Misschien heeft iemand met zijn dronken kop weleens uit de fles gedronken, maar er is bij mijn weten nooit iemand ziek van geworden.
Adoeh ,nog steeds zo jorok (slordig of smerig) ?
Doet me denken aan die goede oude tijd (tempo doeloe) toen we als 1ste jaars diverse studentenhuizen moeten bezoeken.
Voor Indonesische begrippen was het echt jorok , had je niet verwacht dat leden van een stud.vereniging en of corpsballen zo kunnen leven.
Heeft wel bepaalde charme .
Ben daardoor bij een nette Hollandse kostbaas gaan wonen en in een relatief schone campus.
Nee nee, inmiddels is het brandschoon in huis. Twee oude huisgenoten zijn vervangen en er is een schoonmaakrooster ingesteld. Je zou bijna van de vloer kunnen eten.. Blijft wel feit dat mijn kamer het schoonste domein in huis is 😉
Dat is herkenbaar, mijn moeder wilde ook niet dat ik vertrok, al was het omdat ze me zou missen. Dat was natuurlijk erg vervelend voor haar, maar als dat gemis vertaalde zich in bakken en zakken met eten elke keer dat ik weer naar Eindhoven vertrok. Nu is het zelfs zo dat wanneer mijn grootouders voor de hele familie gekookt hebben, alle studerende cucu’s al het overgebleven eten (en dat is voor nog een hele familie) mogen meenemen…
In het begin schepte ik graag op over de jorok waar ik in leefde. Foodfights in de keuken, urineren in de wasbak het zal er allemaal bij inbegrepen. Mijn moeder kon ook niet geloven dat het er in Pyter Sely zo aan toe ging. Voor mij was het genieten.
Nu ik daar weer twee jaar weg ben en op mezelf woon, is het hier bijna net zo schoon als thuis… Nu ben ik degene die niet gelooft hoe mijn vriendin zo’n rommel kan maken…
@Roman Leuk om te horen dat het herkenbaar is! Maar ik geloof dat ik een ding recht moet zetten: mijn moeder duwde me het huis uit, ze vond het tijd dat ik mijn eigen stek en leven kreeg. Ze was zelf tenslotte 17 toen ze het huis uit ging. Maar toen ik eenmaal verhuisd was bleef ze wel de deur platlopen hoor! Al was het alleen al om een schoon toilet in de binnenstad van Utrecht 😉
Herkenbaar!
Als mijn moeder de planten water geeft als ik op vakantie ben, kan ze het niet laten om het hele huis schoon te maken.
En eten en specerijen, dat gaat wekelijks heen en weer.
Een ware voedselroute.
Voor mij deels herkenbaar..ik heb namelijk vanuit thuis wel de ervaring dat alles netjes en schoon is..maar daarnaast ben ik bij genoeg Indische vrienden over de vloer geweest waarvan de moeder of oma niet bepaald netjes was: rommelige huiskamers, verzameltik door alles drie dozen hoog op te slaan, stof kwam je tegemoet, zolders waar je amper kunt lopen, koelkasten met sambal die over de datum is omdat ze die per 10 kopen en aanrechten die vol staan met potten en pannen (met etenswaar erin want nasi, chili, of eigenlijk alles wat te eten is schijnt volgens Indo’s lekkerder te zijn als je het een dag of langer laat staan…) dus ja Indo zijn net als andere mensen ;p soms maken ze rommel en soms maken ze het heel schoon…om poetsen nou als typisch Indisch te zien: nee vind ik dus totaal niet…
Leuk en herkenbaar deze mails, ik moet beamen dat er inderdaad veel indo’s thuis rommelig zijn , alles willen bewaren,maar wel zeer hygienisch zijn op hun lichaam.”
plan plan” is indonesisch aangelegd zit in onze genen, Maar wat ik nog wil aanhalen is dat meestal de indo’s uit de steden geordender zijn dan indo’s uit de kampong.
is voor het eerst dat ik zulke sites over indo’s zie op internet voel me vereerd indo te zijn.
@Charlie,
Het is rantang niet rentengan.
Rentengan is een Chinese rol (vuurwerk).
Rantang zijn van die pannetjes op elkaar.
@ Jeroen: waar heb je het over?
@Charlie,
“Ik nam wel elke keer van huis een rentengan met rijkelijk Indisch eten mee en dat deelde ik met mijn overbuurman.”
Ik kwam het via google tegen en werd doorverwezen naar deze pagina. Waarschijnlijk zit deze zin in een ander deel van dit verhaal.
Super bizar, maar dat is mijn tekst niet.. Anyway, good to know 😉