Tot het moment dat ik op kamers ging, twee jaar geleden, had ik me nooit gerealiseerd hoe zichtbaar het Indische in mijn leven kan zijn. Ik had dan ook nooit gedacht dat sommige mensen stijl achterover zouden slaan van mijn dagelijkse gewoonten en gebruiken. Totdat ik mijn huisgenoten ontmoette. En zij mij… In deze miniserie een greep uit de confrontaties tussen Indisch en Nederlands in een studentenhuis.
Ik grijp. Mis. Ik grijp nog een keer. Weer mis. Ik ben in het kleinste kamertje van het huis. Vertwijfeld kijk ik om mij heen. Ik vind een oude Playboy, wat Volkskrant Magazines en een voorraad toiletrollen. Mijn botol cebok is echter nergens te bekennen.
Van pure verbazing weet ik even niet wat ik moet doen. WC-papier dan? Nee, alsjeblieft! Woedend storm ik het toilet af en speur rond naar “mijn botol”. Niet op de gang, niet in de keuken. Uiteindelijk vind ik hem onder een laag drek van peuken en modder op het balkon. Ik sta perplex. Waarom zomaar spullen van een ander bij het oud vuil zetten?
Op dat moment komt een van mijn huisgenoten thuis. Hij loopt de keuken binnen. Net als ik hem onder vuur wil nemen vraagt hij aan mij: “”Hee, had jij die fles op het toilet gezet?” Ik knik, op de fles in mijn hand wijzend. “Dat is mijn botol cebok, oen!” , zeg ik kortaf. Niet begrijpend kijkt hij me aan. “Ben je bang om dorst te krijgen op het toilet, ofzo?”
Ik zucht. Mijn Indische gebruiken worden weer eens onbegrepen. Hoofdschuddend wil ik de keuken uitlopen als ik me bedenk dat zijn vriendin Moluks is. De kans is aanwezig dat zij wel bekend is met het fenomeen. Ik waag de gok. “Is het jou nooit opgevallen dat die fles ook bij jouw schoonouders op het toilet staat?”
Zijn gezichtsuitdrukking verandert. Voor hij weer iets kan zeggen vraag ik hem of hij het normaal zou vinden als ik zijn tandenborstel zou weggooien. “Ja, maar dat is anders,’ vindt hij. Ik vind van niet. “Je zal het wel niet begrijpen, maar die fles wordt in ieder geval niet gebruikt om uit te drinken”, besluit ik de discussie verontwaardigd.
Zwijgend was ik de fles af en vul hem met water. Ik zet hem terug in de hoek van de toilet. Het stickertje met mijn naam en de korte toelichting ziet er wat knullig uit, maar het is blijkbaar nodig. Als ik even later mijn huisgenoot weer hoor, praat hij met iemand aan de telefoon. Nu is hij degene die verontwaardigd klinkt. “Weet ik dat!” roept hij. ”Had je dat dan niet even kunnen zeggen?” Ik kan alleen maar grinniken.
Schitterend verhaal!
Gasten bij mijn grootouders vroegen zich ook altijd al verwonderd af wat die fles op de WC deed. Wij zeiden dan altijd “Dat is opa’s fles”, al vanaf de tijd dat we nog niet eens wisten waar de fles werkelijk voor was.
Als 4.0’er heb ik het cebokken zelf gemist en ben ik dus aan de velletjes. Misschien dat ik ook maar eens aan de fles moet…
Ik geef hem groot gelijk.Had hem nou meteen verteld wat voor functie die fles heeft, in plaats van met een omweg of geen directe antwoord wat juist meer verwarring schept.
Charlie,toiletpapier gebruik je toch ook na het gebruik van je flesje water of tijdens?
In India gebruiken ze ook een fles water of een bak met water.
Ha ha, herkenbare taferelen in de kamar kecil. Ik stuitte zojuist op dit weblog. Als derde generatie indo was ik eens benieuwd wat daar zoal over te vinden is op het internet. Leuk blog.
Waduh, kamu turunan Belanda dan Indonesia. Waarom dan ook niet hier de Hollandshe en de Indonesische hygienische gewoonten toepassen? Eerst peper(afvegen) met papier, dan de fles en dan weer papier om je natte gat te drogen.Je gebruikt toch ook weer papier om je linkerhand te drogen of wordt dat afgeveegd aan je onderboek(je).Neem toch de tijd met het eten zowel als met het ontlasten.Ik denk dat vele, zoniet alle, Indo websites verknocht zijn aan cebok-verhaaltjes, hoewel menselijk maar toch niet zo’n smakelijke topic…Me dunkt, ik vind dat WC perikelen alleen goed zijn voor P&P addicts.But no heart feelings. Desondanks, een fijne website waar niet alleen de Indo-toekomst in het vizier wordt gehouden maar ook wordt teruggekeken naar de jaman dulu(djaman doeloe)
Als eeuwenoud Hollander ben ik in Spanje gehecht geraakt aan een bidet. Fris en schoon. Thuis gekomen in NL wilde ik deze luxe niet meer missen. Plaats voor een bidet was er niet in mijn toilet. Maar niet onhandig heb ik een waterleiding aftakking gemaakt op de leiding naar de stortbak. Extra kraantje ertussen die vanaf de toilet kan worden bediend. Koperen buisje (diameter 12 mm) gelakt in de kleur van de toilet pot en klaar. Middagje werk. Sindsdien gebruik ik met veel genoegen mijn waterspoeling en ik zou echt niet meer zonder willen … Zou eigenlijk standaard op ieder toilet moeten zitten.