De zesde aflevering van de Tokotest vindt voor de tweede maal plaats in de regio met de op een na grootste Indische populatie ter wereld: Zuid-Californië. Ditmaal deden Willem-Jan Brederode en Amerikaanse familieleden de foodcourt van de Hong Kong Plaza in West-Covina aan. Zullen zij wederom likkebaardend smullen en smikkelen van een overdadigheid aan Indonesische lekkernijen?
West-Covina is een aardig plaatsje in oostelijke suburbs van Los Angeles en is voorzien van een relatief grote Aziatische gemeenschap. Wanneer je dan ook door West-Covina rijdt, wordt je doodgegooid met een veelvoud aan Aziatische karakters, geplakt op menig restaurant, toko of supermarkt. Ook het straatbeeld wordt overheerst door onze Aziatische medemens, de traditionele Mexicaan daargelaten. Het verbaasde mij dat ook totaal niet dat wij Hong Kong Plaza in deze stad zouden vinden.
Hong Kong Supermarkets is een opkomende Aziatische winkelketen wiens locatie in West-Covina een Indonesische nadruk heeft. Bij het oprijden van de parkeerplaats merk je daar nog weinig van. Van buiten lijkt het geheel op een standaard Amerikaanse stripmall met een licht Aziatisch tintje. Dit verandert echter wanneer je de naast de supermarkt gelegen foodcourt binnenkomt.
Eenmaal binnen stoof mijn familie, haast voorgeprogrammeerd, naar Kedai Nikmat om naast de bestellingen tal van producten voor thuisgebruik uit te kiezen. Naast deze toko bevonden zich nog drie andere Indonesische deli’s in de ruimte die, zoals mijn tante het zo mooi verwoordde, hun achtergrond in de ‘buitengewesten’ hadden. Ik merkte aan de Jakartaanse eigenaresse van Kedai Nikmat dat mijn familie al uitstekende ervaringen met haar had opgedaan. Onder het enthousiast geroep van “tante..! tante..!” werden mijn vrouwelijke familieleden de een na de andere Indonesische of Nederlandse lekkernij voorgelegd. Ondertussen had deze getalenteerde damemij een heerlijke portie Nasi Bungkus Padang in de maag weten te splitsen.
Dit gerecht betrof een soort rames samenstelling verlekkerd door de pisang aroma van het blad waarin het verpakt was. De ayam en rendang waren heerlijk ‘ngerep’ door de bumbu’s. Het gebruik van de lombok ijo werkte verrassend op mij daar ik vrijwel alleen de rode variant eet. Ook de nangka gaf het geheel een voor mij onorthodoxe doch verfijnde draai. Se-DAP! Nadat ik hier en daar veen saté had gepikt, verzachte ik het pedis gevoel met een aardig smakend glaasje cendol.
Helaas heb ik mijn maaltijd niet op kunnen eten. Bij mijn een na laatste hap ayam, schoot een stuk bot los en bleef ferm haken tussen twee van mijn achterste kiezen. Nadat mijn zus en moeder als een tandheelkundig traumateam hadden getracht mij te verlossen van dat stukje kippenbot, was mijn eetlust helaas verdwenen.
Als toetje bezochten wij de Hong Kong Supermarket. Meteen aan de rechterkant stond een ferm afgeschermd gedeelte met Indonesische producten, terwijl de ruime rest van winkel gereserveerd voor “overig Azië”. Een beetje vreemd allemaal…
Ondanks dat ik het rare idee had dat ik een barak voor quarantaine patiënten binnen moest, zag ik eenmaal binnen iets dat exemplarisch is voor Amerikaanse toko’s die Indonesische producten verkopen. Tussen alle Indonesische artikelen staan namelijk her en der oer-Hollandse producten te koop. Op dat moment bedacht ik mij voor de eerste keer dat eigenlijk niemand dit scherpe contrast zou begrijpen. Behalve een Indo natuurlijk, want voor hen staan juist deze producten er! Als een soort symboliek voor de Indo, staan de bumbu’s naast de hagelslag, de kue’s naast de stroopwafels en krupuks naast speculaas. Op een vrij aparte manier wordt wederom duidelijk hoe complex het Indische wel niet is, en hoe normaal voor mij…
Het eindoordeel:
Als je een keer in Californie bent, oordeel dan zelf: Kedai Nikmat – 989 Glendora Ave #18 West Covina, California
Resep Tempe Cabe Hijau
500 gr tempe,kleine dobbelstenen.
8 stuks cabai hijau, schuin snijden
Evt 100 gr garnalen en pete voor de smaak.
4 sjalottes
2 teentjes verse knoflook
Een beetje trasi
3 cm verse laos (prakken)
2 stuk daun salam
25 gr gula jawa,
125 ml water
Zout naar smaak
Olie om de bumbu’s en tempe in te bakken.
Bron resep makanan Indonesia
Eenvoudig resep , maar lekker met nasi pandan.Emping .
Goed te kombineren in een soort Nasi Rames of Nasi Bungkus.
Sau, geef toe.. de porsi sate Senayan bij de foodcourt van Plaza Senayan Jakarta was toch een van betere portie sate ever right? Ookal had je de sambel ketjap over de hele tafel gemorst :-P. Jangan lupa sate kucing di Pejambon.. hahaha
Hormat!
Je saudara,
Ray
Ben benieuwd wat de samenstelling van de gerechten zijn . Op het bord zag ik verschillende gulai , van telor, ayam en nangka .Wordt het gekombineerd met rendang ?
Bij ons was de kombinatie tussen asam dan manis ( zuur en zoet) , berminyak (machtig door de santen) dan segar (fris=zoals acar ketimun) heel belangrijk .Het soort yin yang gedachte.Het valt mij ook op dat er veel Jakartanen uitwaaieren in het buitenland.
Het woord Kedai is ook typisch Bahasa Melayu ( basis van Bahasa Betawi) .
B.t.w hebben ze toevallig geen Chinese achtergrond?
Over Satay Senayan in Plaza Senayan , dat is toevallig mijn favoriete gerecht (met lontong).
Wat leuk is koffie drinken bij Starbucks naast Sogo , zitten op het terras .
Eerlijk gezegd kan sate Senayan niet tippen aan de oude Madurese Sate verkopers die je vroeger bij Jln Sabang kan vinden.
Zit je in een restaurant, dacht Bami Gg Klinci ( bestaat niet meer= is 20 jr geleden), bestelt je portie Sate Madura.
Nu heb je vaak nep Sate Madura .
Voor “originele” Sate Madura kan men mss opzoeken via google.
Di sate kucing Pejambon is mij niet bekend ( ha ha ha) , trouwens in welke hoek van Pejambon ? Aan de voorkant ( Medan Merdeka Timur) of achterkant (via Kwitang)?
Ja, dat mis ik heel erg. Lekker eten en genieten van Starbucks coffee in een van de malls in Jakarta.
Er is wel een Bakmi Gang Kelinci resto bij Pasar Baru. Daar ga ik altijd naar toe als ik in Jakarta ben, dan aku selalu pesan mie ayam sama sausnya merah disitu ;-).
Hahaha die satay kuncing is eigenlijk musang, geen echte kucing. Ik heb familie in Pejambon wonen, achter gereja Emmanuel bij stasiun Gambir. Mijn familie is orang Manado vandaar de aparte smaak 🙂
Maar de lekkerste satay die ik ooit heb gegeten is wel Satay Marangi in Purwakarta (in de buurt van Bandung) bij een wegrestaurant.
Het eetgedeelte Kedai Nikmat is er niet meer en gesloten. Reden is mij onbekend, maar uit ervaring weet ik dat velen hun te duur vinden.
Hoe ik dat weet? Ik woon ten noorden van West Covina en komt zeker eens in de 14 dagen in dat shopping center om te winkelen.
Surya, die nasi bungkus bestaat uit de natte java smaak rendang (kalio) en niet pedis, een simple kipgerecht, dat ik niet thuis kon brengen, als Padanger en een groenten gerecht. De ene keer is het sajur nangka en dan is het weer sajur lodeh. En dan krijg je daar bij wat sambal idjo. Deze nasi bungkus kost daat $9.90, terwijl dit gerecht in andere restaurants zoals Java Spice, BananaLeaf en Indo Kitchen $7.50 tot $8.00 kost.
Het bizondere van dit shopping center is dat er naast deze eetplaatsen ook Chinees, Tai, Koreaans, Maleisia, Philipijns, Japans en ook Amerikaans gegeten kan worden.
De aziatische supermarket bestaat uit verschillende eigenaren en onderdelen. De hoofd winkel is eigendom van een vietnamees, dan is er een chinese slagerij en een visboer waarvan de eigenaar mij onbekend is. Echter deze visboer heeft goede verse vis en is wel de goedkoopste in een straal van 20 km.