Interview Siem Boon, directeur Tong-Tong Fair (deel 2)

De Tong-Tong Fair (TTF) op het Malieveld in Den Haag opent morgen haar deuren. Het grootste Indische festijn van Nederland maakt zich klaar voor de 53e editie. De afgelopen jaren heeft het ‘grootste Euraziatische festival van Europa’ veel kritiek gekregen. In gesprek met Indisch 3.0 vertelde mede-TTF-directeur Siem Boon vorige week hun kant van dit verhaal. Het tweede en laatste deel van een openhartig interview.

Tekst: Kirsten Vos. Fotografie: Tabitha Lemon

Siem Boon, directeur Tong Tong Fair (c) Tabitha Lemon/ Indisch 3.0 2011

‘Het Indische als onderdeel van de Nederlandse cultuur, met Den Haag als basis, is belangrijk voor me. Steeds komen we terug bij het startpunt dat Tjalie al voor ogen had: het Indische is onderdeel van het Nederlandse verhaal. Indische cultuur hoort bij de Nederlandse cultuurstructuur, de media, de musea, de instellingen. Het helpt als je ervan doordrongen bent dat je dit niet vraagt alleen als Indo, maar ook als Nederlander. Toch zijn we voor Nederlandse instellingen nog steeds een “doelgroep-evenement”.’

Niet bedelen

‘Als Indisch evenement zijn we daardoor voor financiering vaak doorverwezen naar  minderhedenbeleid of integratie. Waar je je vervolgens hoorde te gedragen als lieve migrant, die geen grote mond mag hebben, terwijl wij als festival al lang geen kleine speler meer zijn. We zijn het grootste jaarlijkse betaalde evenement! Sowieso vallen Indische mensen doorgaans niet onder minderheden- of integratiebeleid, omdat die gericht zijn op het wegwerken van achterstanden. Daar zijn we doorgaans blij mee en trots op, we gaan niet bedelen.’

Calimero

‘Ja, gelijkwaardigheid voor het Tong Tong Festival en voor het Indische, dat thema kan je wel zien als mijn persoonlijke missie. Ik ben daar erg mee bezig. Je wil geen Calimero-gedrag vertonen, maar wat doe je als mensen dat gedrag wel van je verwachten? Met alle respect hoor, alleen maar praten is voor ons niet genoeg. Op een gegeven moment wil je meer, je wil toezeggingen. Dat is een strijd. En dan is het wel leuk om af en toe een succesje te hebben.’

Succesjes

[glimlachend] ‘Op dit moment ligt in de gemeenteraad de aanbeveling om Den Haag als Indische stad van Europa te gaan profileren. Ook als Hindoestaanse hoor, maar in elk geval als Indisch. Geen idee of dat te maken heeft met de Haagse kandidatuur als Culturele hoofdstad, dat zou best kunnen. Ik ben daar heel blij mee. Ik ben ooit begonnen met Den Haag de Indische hoofdstad van Nederland te noemen,  ik werd somber van dat eeuwige ‘de weduwe van Indië’. Indisch Den Haag is geen weduwe meer. Natuurlijk is het Indische karakter van Den Haag veranderd. Maar nog steeds komen mensen uit binnen- en buitenland naar deze stad vanwege zijn Indische karakter. Indisch Den Haag is actueel, niet alleen maar een historisch gegeven.’

‘Het gaat dit jaar wel iets beter in het contact met de ambassade, voorzichtig aan.’

Siem Boon (links), directeur Tong Tong Fair (c) Tabitha Lemon/ Indisch 3.0 2011

Pasar Malam Besar

‘Ja, onze naamsverandering. Ik vind het zelf ook niet leuk. Ik kan me voorstellen dat mensen niet wilden dat Pasar Malam Besar veranderde in iets anders. Wijzelf noemen het nog steeds de pasar hoor, wat denk jij? Maar we zijn al 20 jaar bezig met deze stap. We moesten ons gaan onderscheiden van andere evenementen om serieus genomen te worden als regulier festival in cultureel Nederland. “Goh, wat zijn jullie groot!”, zeiden journalisten regelmatig, die ons vanwege de naam vergeleken met kleine buurtpasars. Dat wilden we niet meer.’

Iets te rigoureus

‘We wilden ook nieuwe mensen trekken, een festivalpubliek gaan aanspreken. En vanuit die wens hebben we misschien iets te rigoureus de nieuwe naam ingevoerd. De dalende bezoekersaantallen hebben daar waarschijnlijk voor een deel mee te maken, ja. Mensen wisten niet dat de Tong-Tong Fair hetzelfde evenement was als de Pasar Malam Besar.  Bij de invoering van de nieuwe naam dachten we dat twee namen voeren onduidelijkheid zou opleveren.’

“Voorheen Pasar Malam Besar”

‘Dit jaar hebben we meer aandacht voor die overgang van Pasar Malam Besar naar Tong-Tong Fair. Daarom hebben we voor het eerst de naam ‘Pasar Malam Besar’ groter terug laten komen in een deel van onze uitingen. “Voorheen Pasar Malam Besar,” zoals op de poster en de cover van de Pasarkrant staat, hadden we vorig jaar ook wel. Maar dit jaar is er één extra driehoeksbordposter waarop Pasar Malam Besar even groot staat als Tong-Tong Fair.’

‘Wijzelf noemen het ook nog steeds de pasar hoor, wat denk jij?’

Siem Boon (rechts), directeur Tong Tong Fair (c) Tabitha Lemon/ Indisch 3.0 2011

Pasar Malam Indonesia

‘Dat de Indonesische ambassade vorig jaar de Pasar Malam Indonesia lanceerde, in witte tenten, een maand voor ons, hielp onze bezoekersaantallen natuurlijk niet. Er heerste zelfs even een nare sfeer. Standhouders vertelden ons dat er vrij agressief geacquireerd werd: “Bij ons hoef je niets te betalen”, en zo. Het was echt ongezellig. We waren in eerste instantie ook niet uitgenodigd op de opening vorig jaar. Pas op het laatste moment werd mijn moeder uitgenodigd, terwijl de ambassade natuurlijk niet per ongeluk die timing had uitgekozen. Het gaat dit jaar wel iets beter in het contact met de ambassade, voorzichtig aan.’

Tips van Siem: de TTF voor jongeren.

1. Pidjit!

‘Drie onderdelen van het programma dit jaar die leuk zijn voor jongeren? Tja. Er zijn zo veel verschillende Indische jongeren! Nou, de workshop Pidjit dan, in de Bengkel. Dat is leuk voor jongeren die geen grootouders hadden die ze dit hebben geleerd, of voor wie dat te lang geleden is. [lachend] Je moet er wel sterke handen voor hebben trouwens.’

2. Eten!

‘En we hebben dit jaar een leuke expositie, over Indisch eten. Eten is nog steeds een belangrijk onderdeel van onze cultuur, het houdt alles bij elkaar. We merken dat jongeren wel eens in de war raken, wat is het verschil tussen Indisch eten en Indonesisch eten? Daar krijgen ze in de expo de Indische keuken antwoord op.’

3. Krontjong!

‘Ja, het zijn zelf geen jongeren, maar Anna Montan en Patrick Lauwerends hebben weer geweldige muziek gemaakt door jazz en krontjong te mixen. Het is creatief en experimenteel. Zó kan je je Indische roots dus ook in muziek verwerken, door het vermengen van oost en west.’

Jongeren

‘Toen ik naar dit gesprek fietste, vroeg ik me af of jij me zou zien als iemand van de oudere generatie. Terwijl ik mezelf nog steeds zie als jongere. Gek is dat he? Ach, zelfs mijn moeder! Zelfs zij ziet zich als kind van die oudere generatie. Zij had al het gevoel ‘Wat weet ik nou? Ik ben als kind gerepatrieerd, ik heb allemaal niet meegemaakt wat mijn ouders hebben meegemaakt.’

Zo is het inderdaad: in de Indische wereld is het begrip jong erg rekbaar. Dat ben ik met haar eens. Ook ik ben voor veel jonge lezers van Indisch 3.0 al lang geen jongere meer. Maar goed dat ik als hoofdredacteur afzwaai. En met die conclusie rond ik het interview met Siem Boon af, die samen met haar moeder Ellen Derksen de scepter zwaait over het oudste Indische evenement dat Nederland kent: de Tong-Tong Fair, voorheen Pasar Malam Besar.

De tenten van de Tong Tong Fair op het Malieveld in 2011 (c) Tabitha Lemon/ Indisch3.0 2011