19 augustus, Hotel des Indes, 14.00uur. Dat was de dag, tijd en plaats dat de fotoshoot tussen de twee Indische muzikale iconen Andy Tielman en Dinand Woesthoff plaats zou vinden. Een bijzonder moment, we keken er enorm naar uit. Het leek allemaal meant to be. Maar het mocht niet zo zijn. Andy Tielman was erg ziek en leek die strijd langzaam te gaan verliezen.

Op internet las ik dat Andy erg ziek was. Carmen Tielman vertelde me over zijn ziekte, maar vooral ook hoe positief hij nog in het leven stond en dat hij kracht putte uit de aandacht van fans, uit het geven van interviews en het geplande optreden op de Tong Tong Fair. Andy plukte de dag en genoot zoveel mogelijk.

Andy Tielman en Dinand Woesthoff door Natalie Ypma

Een paar dagen voor de fotoshoot kreeg ik bericht dat de shoot niet door kon gaan wegens Andy’s gezondheid. Het nieuws overviel me en ik twijfelde aan het hele project. Toch overtuigde Carmen en Frans Leidelmeijer, die dit allemaal voor zijn project De Blauwe Kamer in werking had gezet, dat de foto er moest komen. Het was een van Andy’s laatste wensen.

Dus volgde er onzekerheid, afwachten en radiostilte. Ik probeerde het idee langzaam naast me neer te leggen. Tot twee weken later het bericht kwam dat Andy weer thuis was en het beter met hem ging. Al snel stond er een nieuwe afspraak gepland op 13 september.

Geen Hotel Des Indes, geen visagiste, maar gewoon thuis bij de Tielmans. Improviseren, omringd door herinneringen, gitaren en tientallen foto’s. Even voelde ik me een indringer in deze fragiele en persoonlijke situatie van iemand waarvoor ik zo veel respect had, die zo bekend was, maar ook zo ziek. Even dacht ik bij mezelf: ‘moeten we dit wel doen?’ Maar na Carmens warme ontvangst installeerde ik me naar Andy op de bank en kreeg ik al snel het gevoel van ‘Indo’s onder elkaar’. Vanaf dat moment dacht ik: ‘dit zit wel goed.’

Toen Dinand arriveerde zag ik de twijfel in zijn blik bij het zien van de geïmproviseerde fotoset. Twee stoelen in een hoek van de kamer, een blanke muur als achtergrond en slechts daglicht. Even moest ik lachen om de knullig ogende situatie, de leadzanger van Kane is natuurlijk een hoop gewend en voor een moment werd ik overvallen door onzekerheid. Maar ik was vastberaden goede foto’s te maken. Improviseren, werken met minimale middelen en de puurheid van het moment, mijn creativiteit en vermogens als fotograaf. Het zou allemaal bijdragen aan een mooi eindresultaat. Bovendien was het misschien wel de laatste mogelijkheid voor een foto.

Om Andy zo min mogelijk te belasten hield ik de shoot zo kort mogelijk.  Dinands zichtbare bewondering en warmte voor Andy deden mijn lens oplichten. Ik wilde een karakter, ziel, puur en eerlijk op de gevoelige plaat vastleggen. Ik fotografeerde in een roes en in een luttele twintig minuten stonden de foto’s erop. Misschien had dit zo moeten zijn. Het weelderige interieur van Hotel Des Indes had afbreuk gedaan aan de gemoedelijkheid van deze twee iconen.

Deze foto is mijn favoriet, de eerste die ik die dag maakte. Hij spreekt boekdelen en toont kwetsbaarheid. Het is een momentopname van twee mensen die door hun liefde voor muziek en Indische roots met elkaar verbonden zijn, die zich bewust zijn van dat speciale moment en de vergankelijkheid ervan.

Andy Tielman en Dinand Woesthoff door Natalie Ypma

De foto’s zoals ze tentoongesteld zijn op ARTI11 zijn te koop via www.nayp.nl waar ook meer werk van Natalie Ypma te vinden is. De helft van de opbrengst komt ten goede aan de Guusje Nederhorst Foundation.