Universiteit Utrecht (c) Charlene Vodegel / Indisch 3.0 2012
Twee maanden geleden heeft Ellen van der Staal (24 jaar) haar mastertitel voor Jeugdstudie behaald. Dit is een Master aansluitend op de bachelor-opleiding Algemene Sociale Wetenschappen, die ze hiervoor heeft afgerond. Beide studies heeft de 24-jarige gevolgd aan de Universiteit Utrecht. Het was nooit bij haar opgekomen om haar Indische roots mee te nemen in haar studie- of onderzoekskeuze.
Ellen heeft een Nederlandse moeder uit Epe en een Indische vader die als 1-jarige uit Surabaya naar Nederland gekomen is. ‘Ik ben een nep-Indo,’ omschrijft Ellen zichzelf, ‘die niet is opgegroeid met de Indische cultuur.’ Voor Ellen bestaat die cultuur uit gastvrijheid, grote families en eten. Daar is ze zelf niet mee opgegroeid. Tóch herkennen mensen in haar omgeving haar als Indisch meisje. Maar ze kan geen antwoorden geven op vragen die mensen haar stellen over de Indische cultuur.
Vrijwilligerswerk
Toeval of niet? Tijdens haar derde bachelorstudiejaar (2010) probeerde Ellen zoveel mogelijk vakken te volgen in één studiejaar, zodat ze drie maanden naar Indonesië kon gaan, om daar vrijwilligerswerk te doen. Dat is gelukt. In de eerste maand heeft Ellen meegeholpen aan het Bali Fresh Female Farmers project in Kintamani-Bali; ze heeft computer- en Engelse les gegeven aan de lokale werknemers. Daarnaast hield ze zich bezig met de kassen en administratieve taken. De tweede maand werkte ze bij een dierenopvang in Sulawesi . In deze opvang had ze de dagelijkse verzorging voor de Makaken-apen. Geweldig vond ze dat. Ellen wilt zeker weer teruggaan naar Indonesië. Borneo en Kalimantan staan hoog op haar lijstje. Ze hoopt haar vriend laten zien hoe het is om met apen te werken én hem naar het land te brengen waar ze in de verte vandaan komt.
Bali Fresh Female Farmers – Foto Ellen van der Staal
Huisgenootje
Iedereen in zijn omgeving kent wel iemand die Indisch is, vindt Ellen. Maar echt Indische vrienden heeft ze niet. Ze zoekt niet snel contact met mensen op basis van uiterlijke kenmerken of omdat ze ‘iets Indisch’ in ze herkent. Ze herkende Indische studenten tijdens haar studieperiode wel, maar ging niet speciaal op ze af. En toch – tijdens haar studententijd had ze een Indisch huisgenootje. ‘Het was een leuk meisje, maar haar achtergrond was niet de basis voor een vriendschap,’ vertelt Ellen.
Gewoontes
Een cultuur is niet makkelijk aan te wijzen. ‘Je moet opgevoed zijn met bepaalde gewoontes, wil je die kunnen toepassen in je dagelijkse omgang met anderen.’ Voor Ellen speelde haar Indische achtergrond geen rol in de omgang met docenten en medestudenten op de universiteit. ‘Misschien heb ik best wel Indische eigenschappen, maar ik herken ze niet,’ mijmert ze. Aan het einde van ons gesprek geeft Ellen toe dat ze zich thuis voelt in Azië. Lachend: ‘Of dat nou tóch stiekem met mijn roots te maken heeft, weet ik niet.’
Lody Meijer, afgestudeerd in Autonome Kunst en Algemene Cultuur Wetenschappen, zal de volgende keer over haar Indische roots vertellen. Wil jij ook meedoen aan deze serie? Stuur dan een mailtje naar liselore@indisch3.nl en vertel wie je bent. Dan nemen we contact met je op.
Laatste reacties