3.0 aan de studie #7: Lody Meijer

Lody Meijer tijdens het interview met Indisch3.0 – (c) Charlene Vodegel / Indisch 3.0 2012

Met haar altijd aanwezige interesse in kunst, heeft Lody Meijer (26 jaar) Autonome Kunst gestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. En niet lang geleden heeft ze haar bachelortitel behaald in Algemene Cultuurwetenschappen. Hoe hebben haar Indische roots haar studiekeuze beïnvloed? Aflevering 7 van 3.0 aan de studie.

Tijdens haar studie Autonome Kunst hield ze zich voornamelijk bezig met Conceptuele kunst. Deze vorm van kunst gaat over het idee achter het werk. Het is de bedoeling om het publiek actief te laten meedenken over de vraag: ‘Waar gaat dit over?’ Mensen kunnen Lody een Indo, Indisch meisje of Indische Nederlander noemen. Tóch had het Indisch-zijn geen invloed tijdens haar schoolperiode en studiekeuze. Al kan Lody zich vaag herinneren op de middelbare school een presentatie te hebben gegeven over Indische kunstenaars.

Hollander versus Nederlander
Lody is, als dochter van een Hollandse vader en een Indische moeder uit Harderwijk, opgegroeid met de Hollandse en Indische cultuur. Heel apart vind ik hoe Lody haar interpretatie geeft aan het verschil tussen Nederlands en Hollands. Zij ziet een scheidingslijn tussen deze twee begrippen. Met ‘Nederlands’ bedoelt ze de nationaliteit en met ‘Hollands’ de culturele achtergrond van een in Nederland geboren en getogen persoon die geen gemengde achtergrond heeft. Een persoon met een etnische achtergrond die in Nederland geboren en getogen is, zal niet snel een Hollander genoemd worden.

Wat heeft identiteit eigenlijk voor waarde?

Identiteit
Vroeger was Lody meer bezig met haar Indische achtergrond. Ze werd nooit opgemerkt als ‘Indo’. Dit zorgde ervoor dat ze zich ging afvragen wat identiteit eigenlijk voor waarde heeft en waaruit deze bestaat. Ze besloot een essay te schrijven met als titel: ‘Authenticiteit eigenzinnigheid’. Ze is hierdoor veel gaan nadenken over welke dingen haar eigenlijk vormen als mens. Die dingen hebben te maken met de steden waar ze woont-plaatsen die ze bezoekt-mensen die ze tegenkomt-gesprekken die ze voert-boeken die ze leest en de verhalen die haar verteld worden.

‘Ik ben gewoon Lody’ – Foto: Lody Meijer

Vertrouwd gevoel
Hierdoor besefte ze dat het Indisch-zijn slechts één onderdeel is dat haar identiteit heeft gevormd. ‘Ik ben gewoon Lody’, lacht ze. ‘Ja, ik ben een Indo, ik hou van lekker koken, ik hecht waarde aan familie en ik ben gastvrij.’ Tijdens haar vakanties in Indonesië kwam er een vertrouwd gevoel naar boven, ondanks dat ze zich een toerist voelde. Waarschijnlijk komt dit doordat ze omringd werd door Indische personen en verhalen in haar jeugd.

Ik ben gewoon Lody.

Indische vrienden
Lody was niet op zoek naar Indische studenten op school, ze ging gewoon met iedereen om. Toevallig heeft ze wél Indische vrienden en Lody merkt inderdaad dat er dingen zijn die je deelt, zoals de opvoeding, lekker koken en naar de Pasar Malam gaan.

Indische bescheidenheid
Op de kunstacademie kwam Lody’s Indische bescheidenheid naar voren. Iedereen was met zichzelf bezig, er moest gevochten worden om een plekje. In het begin had ze moeite om met die directheid om te gaan. Maar door de jaren heen neemt Lody een minder afwachtende houding aan en zegt ze sneller waar het op staat. Alleen vindt ze dat je niet altijd ‘ja en amen’ moet zeggen tegen docenten. ‘Je kan best op een beleefde manier zeggen dat je het ergens niet mee eens bent.’