Over haar onderzoek naar Indische Jeugdliteratuur.
Indisch is ze niet, maar haar vriend wel. In het kader van haar master Nederlandse taal en cultuur deed Marjorie van Putten (23) onderzoek naar Indische jeugdliteratuur en houdt hier een blog over bij. Ik ben nieuwsgierig, vanwaar de interesse in Indische jeugdliteratuur en wat hoopt Marjorie hiermee te bereiken?
Indische roots
‘Mijn vriend Clark heeft eigenlijk niets met zijn Indische roots. Ik ben juist degene die alles wil weten over de Indische cultuur. Als we naar de Tong Tong Fair gaan, gaat hij voornamelijk voor de rijsttafels,’ vertelt Marjorie lachend. ‘Ook wil ik graag een keer naar Indonesië, het liefst naar Java, omdat de meeste verhalen die ik heb gelezen zich daar afspeelden. Mijn vriend wil er vooral heen voor het weer, en het eten natuurlijk.’
Clark en Marjorie (c) Marjorie van Putten
Toen ik bij mijn vriend in de familie kwam en het woord “Indonesisch” liet vallen, viel dit verkeerd.
Indische jeugdliteratuur
‘Toen ik bij mijn vriend in de familie kwam en het woord “Indonesisch” liet vallen, viel dit verkeerd. Ik wist toen niet beter of Indische mensen waren Indonesisch. Omdat Clark mij niet goed uit kon leggen waarom dit zo gevoelig lag, ben ik uit nieuwsgierigheid naar zijn roots een college over Indische literatuur gaan volgen.’ Marjorie kwam er toen al snel achter dat er weinig is geschreven over de Indische jeugdliteratuur. Daarom besloot ze om voor haar masterscriptie onderzoek te doen naar Indische jeugdliteratuur. Een haast onmogelijke zoektocht volgde.
Bibliografie Dorothée Buur
‘Onderzoek naar Indische jeugdliteratuur blijkt al zo’n twintig jaar stil te staan. Het meest recente werk dat ik kon vinden was de bibliografie “Indische Jeugdliteratuur” van Dorothée Buur. Deze bibliografie is ook aan herziening toe. Sommige boeken die erin zijn opgenomen bevatten slechts korte fragmenten over Indië. Ook Indische Letteren heeft helaas maar één nummer gewijd aan Indische jeugdliteratuur. Beide verschenen in 1992.’ Vertelt Marjorie. Diverse instanties, zoals het KITLV, heeft Marjorie aangeschreven in de hoop dat die haar verder konden helpen met haar onderzoek naar Indische jeugdliteratuur, maar tevergeefs.
Soedah, toh njo, stil maar, het komt allemaal wel goed.
Header van Marjories blog (c) Arnold Herbig
Bloggen
Door haar onderzoek naar Indische jeugdliteratuur is Marjorie hier ook over gaan bloggen. Op haar blog plaatst zij artikelen met betrekking tot de Indische cultuur en haar onderzoek. Voorbeelden zijn stukjes over haar scriptie en het jeugdboek Alleen Beer mocht mee, ook vind je hier verhalen van de Indische Arnold. Marjorie heeft Arnold ontmoet tijdens haar vrijwilligerswerk bij het project “Uw Verhaal Verteld” van de Unie van Vrijwilligers, toen zij zijn levensverhaal optekende. Marjorie: ‘Hij vertelde bijvoorbeeld over zijn jeugdherinneringen, over zijn familie, de lekker zoete wadjik van zijn Oma, en over zijn tocht naar Nederland in 1961.’ Een grote inspiratiebron dus.
Een kort fragment uit een verhaal van Arnold:
Tranen glijden over mijn wangen, een oude, gerimpelde hand aait over mijn arm. Zacht zegt een stem in mijn oor: “Soedah, toh njo, stil maar, het komt allemaal wel goed.” Ik draai mijn hoofd opzij en kijk in een paar oude, wijze ogen. Stilzwijgend knik ik de oude vrouw toe, droog mijn wangen en kijk weer naar buiten.
Hoofddoel van Marjories blog is dat ze pleit voor meer onderzoek naar Indische jeugdliteratuur. Ik hoop van harte dat zij hierin slaagt.
Wil je meer te weten komen over Marjorie en haar onderzoek naar Indische jeugdliteratuur? Houd dan haar blog www.indischejeugdliteratuur.nl én het tijdschrift Indische Letteren in de gaten, in het januarinummer van 2013 verschijnt daar een artikel over Marjories onderzoek.
Laatste reacties