In mijn vorige blog ging ik op uitnodiging van Maurice Verschuere mee naar een Kendo-toernooi. Deze 27-jarige Indo is geboren en getogen in Amsterdam en heeft mijn interesse voor kendo groter gemaakt. Hij is naast het kendo fulltime werkzaam bij een telecombedrijf. Maurice houdt van muziek en speelt graag games. 

Timpeh vraagt aan….. Maurice Verschuere

Timpeh: Welke martial art doe je?

Maurice: Ik doe aan kendo. Kendo is de moderne Japanse zwaardvechtkunst waarbij gebruik wordt gemaakt van bamboe zwaarden, shinai. Letterlijk vertaald betekent het Japanse karakter ”Ken” zwaard en “Do” weg of pad. Samen betekenen deze karakters “De weg van het zwaard” wat wil zeggen dat kendo is gericht op het versterken van de persoonlijkheid, zelfdiscipline, zelfrespect en respect voor anderen door middel van training met het zwaard.

Kendo letterlijk vertaald is de weg van het zwaard.

Foto: Kris Lazarevic

Geworteld in de tradities van de Japanse Samurai zwaardvechtkunst is kendo tegenwoordig een moderne “Budo” – een martiale methode die ons niet alleen kan leiden tot het bereiken van sportieve prestaties, maar ons ook kan brengen tot een beter inzicht in onszelf. Uiteindelijk is kendo dus zowel een lichamelijke als geestelijke oefening, die sierlijk en mooi is om te zien, en die door mensen van alle leeftijden kan worden beoefend.

Timpeh: Waarom heb je besloten om deze martial arts te doen?

Maurice: Eigenlijk heb ik altijd wel veel aan sport gedaan. Judo, zwemmen en vooral voetbal (10 jaar). Toen ik 15 was had ik ’t wel gezien met voetbal en heb ik ongeveer een jaar niet gesport. Rond m’n 16e kwam ik met Kendo in aanraking. M’n beste vriend David woonde destijds in de buurt van de dojo waar ik nu train (Renshinjuku dojo, Amstelveen). Hij had een proefles gevolgd en zei dat ’t wel wat voor mij zou zijn. Vervolgens heb ik één les meegedaan. Ik was meteen verkocht. Dat is dus inmiddels zo’n 11 jaar geleden alweer.

Timpeh: Wat is tot dusver je grootste succes?

Maurice: M’n grootste kendo-succes is de laatste 16 halen op Europees kampioenschap toen ik 21 of 22 jaar was.

Kendo is lichamelijke én geestelijke oefening

Timpeh: Welke prijzen heb je gewonnen?

Maurice: Verschillende individuele / teamtoernooien in binnen- en buitenland heb ik gewonnen. Daarnaast ook zat tweede en derde plaatsen. Meest recent was een derde plaats op een team toernooi in Duitsland.

Foto: Maurice Verschuere

Timpeh: Wat zijn je ambities?

Maurice: Binnen kendo: eerste worden op een individueel toernooi in Nederland.
Buiten kendo: Een gelukkig leven leiden. Goed zijn voor anderen. Goed zijn voor mezelf. Ook wil ik nog veel reizen en vaak terug naar Indonesië.

Timpeh: Wat is je mooiste ervaring in het leven?

Maurice: Die moet nog komen (lacht). Verdere mooie ervaringen uit m’n leven zijn toen m’n (half) broertjes en zusje werden geboren. Ze zijn allemaal minstens 10 jaar jonger dan ik, dus dat was toch een redelijk bewuste ervaring. Daarnaast zijn in een vliegtuig stappen naar verre onbekende landen ook erg mooie ervaringen. Dat heb ik onder andere mogen doen naar Japan, Canada, Taiwan en Indonesië. Dat soort reizen geven toch een beetje een gevoel van avontuur.

Timpeh: Wat is voor jou Indisch zijn?

Maurice: Met familie zijn en lekker eten. Een soort gevoel van thuiskomen hebben wanneer ik naar Indonesië ga. Naar Indische dansavonden gaan die door m’n familie bijna maandelijks worden georganiseerd in Hengelo.

Ik wil veel reizen en vaak terug naar Indonesië.

Timpeh: Welke Indo tik heb jij? (B.v. lekker kunnen pitjitten of overal sambal erbij)

Maurice: Voorkeur hebben voor met m’n handen eten.

Foto: Maurice Verschuere

Timpeh: En als laatste vraag, deze moet gewoon gesteld worden, wat is je favoriete eten? (Mag één, kèn meer)

Maurice: Nasi goreng, Ayam goreng, Timpeh goreng… (Loh????), Soto ayam. Maar dingen als andijviestampot met een gehaktbal vind ik ook ontzettend lekker. Dat zal wel de Belanda in me zijn.

Terima kasih Maurice voor het interview.