Interview met voorzitter Indisch Platform
door Kirsten Vos
Over een week rijden er legervoertuigen in Den Haag, van het Vredespaleis naar de Tweede Kamer. Aanleiding van deze zogenaamde Stille Tocht is de petitie van het Indisch Platform. IP-voorzitter Silfraire Delhaye biedt dinsdag 19 maart a.s. aan de Tweede Kamer de meer dan 10.000 handtekeningen tellende petitie aan. Onderwerp: De Indische kwestie. Indisch 3.0 gaat erover in gesprek met de heer Delhaye.
Voordat we de diepte ingaan, meneer Delhaye, hoe staat het met de opkomst voor de stille tocht?
“De steunbetuiging voor onze pogingen tot een oplossing te komen is groot. Er komen zeker tussen de 500 tot 1000 Indische Nederlanders, om de aanbieding van de petitie te steunen door mee te lopen in de stille tocht. Het zijn vooral ouderen, maar jongeren hebben zich ook gemeld. We krijgen begeleiding in legervoertuigen van veteranenorganisatie Keep them rolling. En het is een gemengd gezelschap. Niet alleen maar Indo-Europeanen, ook totoks (volbloed Europeanen die in voormalig Nederlands-Indië leefden, KV). Het wordt een beschaafde happening.”
Hoe gaat die aanbieding in zijn werk?
“We verwachten de petitie aan te bieden aan de voorzitter van de Tweede Kamer, zoals dat gebruikelijk is met petities. Geen lange toespraken, we gaan niet op de barricades of op kistjes staan. Daarna gaan we in besloten overleg met de vaste kamercommissie* van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS).** We hebben het minimum aantal handtekeningen voor de petitie binnen, dus de kwestie komt sowieso op de agenda van de Tweede Kamer.”
Goed. Wat ís die Indische kwestie?
“Die bestaat uit drie onderdelen. Ten eerste gaat het om Nederlandse ambtenaren van het Indisch-Nederlands gouvernement die tijdens de Japanse bezetting in overheidsdienst waren, dat kunnen KNIL-militairen en gewone burger ambtenaren zijn. Deze mensen hebben tijdens de 42 maanden van de Japanse bezetting geen salaris ontvangen. We noemen die achterstallige salarissen ‘de backpay’-kwestie.”
“Dan is er de compensatie van materiële oorlogsschade. Hier in Nederland hebben mensen compensatie ontvangen voor de schade aan bijvoorbeeld hun huizen door de Duitse bezetter. Dat is geregeld in de Wet op de Materiële Oorlogsschaden van 9 februari 1951. In die wet zijn de inwoners van Nederlands-Indië uitdrukkelijk buitengesloten van deze compensatie (inmiddels opgenomen in de Wet Financiering Wederopbouw Publiekrechtelijke Lichamen, zie artikel 1a, KV).”
“Ten derde is daar het oorlogsleed. En dat handhaaft de Nederlandse regering, zolang deze twee andere kwesties niet opgelost zijn.”
Het gaat om KNIL-militairen en gewone burger ambtenaren
Heeft een deel van de Indische kwestie niet te maken met de afspraken die gemaakt zijn bij de overdracht van het bestuur aan Indonesië? Indonesië zou de achterstallige salarissen betalen en de materiële oorlogsschade vergoeden, maar heeft dit nooit gedaan?
“De Nederlandse regering verschuilt zich daarachter.”
Daar is toch eerder een rechtszaak over geweest, in de jaren ’50? Toen heeft de Hoge Raad geoordeeld dat Nederland weliswaar geen juridische schuld meer had, maar wel een morele?
“Dat ligt iets genuanceerder. De vorderingen zijn door de rechtbank afgewezen, omdat zij niet aan de juiste partij zijn gesteld. De vorderingen zouden niet op de Staat der Nederlanden betrekking hebben, maar “op de Republiek Indonesia als zijnde de rechtsopvolger van de voormalige rechtspersoon Nederlands-Indië”. Dit standpunt is consequent gehandhaafd door opeenvolgende regeringen, ondanks de arresten van de Hoge Raad uit 1957 en 1958 waarin gesteld wordt, dat de Nederlandse Regering wel een morele verantwoordelijkheid heeft in deze kwestie voor haar Nederlandse onderdanen in het voormalige Nederlands-Indië.”
Over hoeveel geld gaat de Indische kwestie eigenlijk?
“Er gaan geruchten alsof het om miljarden gaat. Die geruchten zijn gebaseerd op bedragen uit de twee Niod-rapporten***. Het Indisch Platform vraagt om een bevredigende, billijke en redelijke vergoeding. Ik kan niet vertellen om welke bedragen het uiteindelijk zal gaan. Dat hangt bijvoorbeeld onder meer af van wie uiteindelijk werkelijk een claim gaan indienen. ”
Film door www.indisch4ever.nu
De Indische kwestie speelt al ontzettend lang. Veel mensen hebben de moed al opgegeven. Waarom verwacht u nu wel een doorbraak?
“In 2011 was er de motie-Dijkstra (D66), die stelde dat er een ‘commissie van wijzen’ zou moeten komen om te onderzoeken of de Indische kwestie met het Gebaar opgelost was. Die motie is (net, KV) niet aangenomen door de Tweede Kamer. Maar die kwestie is nog niet opgelost. Het is er nu de tijd voor, dat de Nederlandse regering instemt met het instellen van die commissie. Ik vermoed dat die motie verworpen is uit angst voor hoge bedragen.”
Motie Dijkstra is verworpen uit angst voor hoge bedragen
Dus nu gaat het niet om hoge bedragen? Hoe kan het dan genoeg zijn om de achterban voorgoed tevreden te stellen?
“Het gaat eerst om erkenning en excuses van de Nederlandse regering en bij erkenning hoort een symbolische compensatie. Wij zijn bereid om daarover met de overheid te praten, waarbij het ons niet gaat om vele miljarden. Want het niet erkennen van deze kwestie, houdt het oorlogsleed in stand.”
Er is toch een wet die wel tot uitkeringen voor Indische Nederlanders heeft geleid? Die heeft tot veel beroering geleid in Indisch Nederland? Mensen moesten aantonen dat ze in bepaalde kampen hadden gezeten en als ze dat niet konden, kregen ze geen uitkering?
“Dat is de WUV/ WUBO, gericht op het compenseren van lichamelijk letsel als aantoonbaar gevolg van de oorlog, net als emotioneel en geestelijk leed.
En verder heeft Indonesië herstelbetalingen gedaan aan Nederland in verband met de Bersiap en de Japanse bezetting. Volgens Nederland is dat een afgedane kwestie. Ik heb indicaties dat nader onderzoek nuttig is. ”
Veel succes, meneer Delhaye, met het gesprek op 19 maart en dank voor dit interview.
*In de vaste kamercommissie zitten alle Tweede Kamerleden van de politieke partijen, die zich met dit onderwerp bezighouden. De kamercommissies zijn georganiseerd naar departement. Naast de vaste kamercommissie voor VWS zijn er bijvoorbeeld ook vaste kamercommissies voor Infrastructuur en Milieu, en Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Een overzicht van alle commissies vind je op de website van de Tweede Kamer. De meeste algemene overleggen van commissies zijn openbaar. Dat deze dat niet is, is dus in elk geval afwijkend van de norm. De aanbieding van de petitie staat niet duidelijk aangekondigd op de agenda van de Kamercomissie, wel het kennismakingsgesprek. Dit heeft, tot slot, te maken met het aantreden van het nieuwe kabinet: er zijn nieuwe kamerleden die zich over de Indische kwestie buigen, en daarom een kennismakingsgesprek hebben met het Indisch Platform.
**Het ministerie van VWS in Den Haag is eerste aanspreekpunt voor deze kwestie. Dit is historisch zo gegroeid; repatrianten uit Nederlands-Indië kregen hun ondersteuning en begeleiding bij aankomst in Nederland van de dienst van Maatschappelijke zorg. Dit is de voorloper van het ministerie van VWS. Bovendien heeft de Indische kwestie impact op de mentale gezondheid van Nederlandse burger, en vallen oud-strijders onder de veteranenzorg, beide de verantwoordelijkheid van datzelfde ministerie.
*** Het NIOD, het Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies in Amsterdam, heeft twee publicaties uitgebracht over (het gebrek aan) financiële afwikkeling van Nederlands-Indië. De eerste, uit 2005, Indische rekening, is geschreven door Hans Meijer en Margaret Leidelmeijer. De tweede, Sporen van vernieling, is geschreven door Peter Keppy en in 2006 gepubliceerd. Beide edities zijn niet meer leverbaar.
Geboren in 1933….. en ben volbloed HalfBloed…!!
Ik schenk het gemeenschap mijn steun en wens het veel wijsheid en sterkte toe in hun streven…en hoop dat deze prachtige droom niet zal ontwaken in een afschuwelijke nachtmerrie… Onze Regering kennende..!!!
John Bruininga
Marinier Veteraan
Steun de stille tocht vanuit Sapnje
De kwestie over de Indische Nederlanders moet worden opgelost, het is de geschiedenis van Nederland en Nederlands Indié, dus van Nederland zelf.Erkenning en vergoeding, dat is de Nederlandse staat verplicht tegen over haar burgers.
Nu op latere leeftijd ben ik blij dat mijn ouders mij het indische/Indonesische hebben doorgegeven, en hun liefde voor hun land Indie/ Indonesie en mij niet hebben opgezadeld met onopgeloste kwesties..
Overigens sta eens even stil bij het feit dat ook de inlandse bevolking heeft geleden. Zij kregen niets. Geen compensatie. Niets.
De Indonesische herstelbetalingen zijn niet op basis van de Japanse bezetting en bersiap aan de Nederlandse overheid betaald. Dat is echt een cruciale misvatting. Geef me nog twee maanden en dan lees je de verbijsterende waarheid in de epiloog van m’n nieuwe boek ‘Opgevangen in andijvielucht’.
Ik sta volledig achter de eisen zoals die door Het Indisch Platform zijn geformuleerd. Deze eisen zijn op een T-shirt gedrukt die ik de 19e draag. “Erkenning, Excuses, Compensatie oorlogsschade & backpay salarissen”..
citaat: “Mensen moesten aantonen dat ze in bepaalde kampen hadden gezeten en als ze dat niet konden, kregen ze geen uitkering?” Dat is toch normaal? Vergeet niet dat die uitkering niet uit het niets komt, het is ons aller belastinggeld. Daar moet de uitkeringsinstantie verantwoording vioor afleggen. Het lijkt heel erg vormelijk, maar zo is het nu eenmaal. De meeste ex-kamp/Kenpeitaimensen hebben overigens nooit een uitkering aangevraagd. Die waren van mening er het goed van te hebben afgebracht.
Zoals ik het begrepen heb, moesten mensen, om in aanmerking te komen voor dieuitkering, gedetailleerd vertellen over een tijd die vreselijk traumatisch is geweest voor ze. Sommigen deden dat voor het eerst. Als ze dan vervolgens te horen kregen dat het kamp, waarin zij hadden gezeten, niet zou bestaan of niet erkend was of dat zij niet op bepaalde lijsten voorkwamen, voelde het alsof hun kamptijd verzonnen was. Voor sommigen is ook dat weer traumatisch geweest.
Dat het voor het aanvragen van een uitkering normaal is te kunnen aantonen dat je er recht op hebt, is normaal ja. De vraag is alleen of de Nederlandse regering over voldoende informatie beschikte bij het uitkeren van de Wuv/ wubo om die toetsing eerlijk te kunnen laten verlopen. Weet jij daar meer over?
Kirsten, over uitkeringszaken kan je, dacht ik, terecht bij Buitenzorg van Javapost. Maar hij zal natuurlijk ook gebonden zijn aan het vertrouwelijk karakter van deze zaken.
Ik ben ook wel eens gevraagd om bewijsmateriaal aan te dragen. Toen ik terugschreef dat de genoemde straat niet in het kamp lag werd me dat kwalijk genomen. Zelf dacht ik dat twee keer Werfstraatgevangenis in Soerabaja (Kenpeitai en bersiap) wel genoeg zouden kunnen zijn voor uitkering. Maar dat heb ik niet aangevraagd. Dat doe je toch pas als je zodanig lijdt aan de gevolgen dat je niet kan voorzien in je levensonderhoud? Ik deed mijn studie, had ruim inkomen uit mijn werk, dan ga je niet op belastinggeld teren. Maar mensen die daar nog aantoonbaar onder lijden gun ik het graag. Die ken ik ook.
In 1956 is de Unie vanwege de kwestie Nw.Guinea opgezegd.Tot 1956 zijn door Indonesië betalingen gedaan aan Ned.conform de RTOvereenkomst 1949. Ned. heeft tegen deze opzegging NIET geprotesteerd! Dus berusten mi. de Ned.Indische verplichtingen (Jappentijd salarissen/schades) wederom bij de Nederlandse Staat.
IP~ ´Op naar een goede advocaat!´