Wat is nou de beste martial art? Dat is een goede vraag. Ik weet het niet. Sommige zeggen: “Mijn martial art is de beste!!” Maar is dat zo? Ik vind het moeilijk te zeggen welke martial arts de beste is. Elke martial art heeft zijn goede dingen.
Je kan natuurlijk verschillende martial arts op een rijtje zetten en dan kijken welke martial art effectief is tijdens een bargevecht of straatgevecht. Voor mij is dat overbodig. Een martial art doe je voor de martial art en niet voor hoe ik iemand in elkaar kan slaan in de bar- maar het is wel handig om te weten wat je kan doen in dit soort situaties.
Regels
Je ziet dat met de jaren de martial art evolueert: hij wordt completer. Neem bijvoorbeeld het MMA, mixed martial arts. Hier wordt staand en op de grond gevochten. De meeste martial arts hebben spelregels. Als ik als kyokushin karate vecht met een judoka en we vechten op de regels van Judo, dan zal ik het moeilijk krijgen. Zijn het de regels van kyokushin, dan weet een judoka ook niet wat hij moet doen. Of je moet een judoka hebben die kyokushin ook beoefend. Tja… dan wordt het wel interessant.
Draaitrap
Mijn favoriete techniek is de ushiro jodan mawashi geri of, in het Nederlands: een ronde hoge achterwaartse draaitrap. Deze trap ziet er spectaculair uit en is erg effectief. Het is een ingewikkelde trap, maar als je hem eenmaal beheerst dan is het gemakkelijk te maken. Zelfs als je helemaal aan het eind van je latijn bent tijdens een gevecht. Het geheim is: laat de zwaartekracht, rotatiekracht, hefboom effect hun werk doen en je lichaam is het gereedschap.
Ik heb vroeger veel gekeken naar taekwondo, een Koreaanse martial arts.
Beentechnieken
‘WAT??? Lijkt wel natuurkunde!’ Klopt, waarom niet de krachten van de natuur gebruiken? Alleen je moet wel weten hoe. En dat is trainen en zelf ondervinden. Ik heb vroeger veel gekeken – en nog steeds – naar taekwondo, een Koreaanse martial arts. Die vechters beschikken over hele goede been technieken. Dus kijken, analyseren, uitproberen en dan kijken of het in mijn spel kan gebruiken. En ja, ik heb mijn ushiro jodan mawashi geri verbeterd.
Taekwondoïn
Ik hak even taekwondo in stukken. Tae betekent voet, kwon is hand en do is de weg. De beoefenaar is een taekwondoïn en niet een taekwondo ka. Ka is namelijk een Japans woord; je hebt een karateka of een judoka, omdat dit japanse martial arts zijn. Maar, zoals ik al eerder vertelde, taekwondo komt uit Korea, vandaar: een taekwondoïn. Taekwondo lijkt in eerste instantie op shotokan karate (een van de meerdere stijlen binnen de karate). Maar met de tijd kreeg taekwondo zijn eigen unieke stijl. Een stijl met met veel traptechnieken, beweeglijkheid en aaneenschakelingen van diverse technieken.
Zelfverdediging
Taekwondo is vrij recent onstaan. Het is afgeleid van Taekgyeon, een vorm van zelfverdediging. De enige overeenkomst nu nog is dat in beide vormen veel traptechnieken zijn. Korea werd door Japan bezet van 1910 tot 1945. In deze periode gingen Koreaanse studenten naar China en Japan. In Japan kwamen ze in aanmerking met karate en in China met de Chinese vechtkunsten. Bij terugkomst in Korea, gingen ze karateles geven onder Koreaanse namen, zoals Tang Soo Do (de kunst van Chinese hand) en Kong So Do (weg van de lege hand). De Koreanen die terug kwamen van China gaven les in Chineze vechtkunsten en noemden het Kwon Bup (Vuist vechten methode).
Tae Soo Doo was de eerste benaming, in 1955 werd het Taekwondo.
Kwans, de scholen
Kwans is de benaming voor de scholen. Enkele Kwans zijn: Chung Do Kwan, Moo Duk Kwan, Kang Duk Won. In de jaren 50 besloten 5 oorspronkelijke kwans om samen te werken binnen 1 stijl. Dit was het begin van Taekwondo. Tae Soo Doo was de eerste benaming en in 1955 werd het taekwondo. Deze naam is bedacht door de Koreaanse generaal Choi Hong Hi.
Doelstellingen
Binnen het taekwondo zijn er zes doelstellingen: hoffelijkheid, integriteit, doorzetting, zelfbeheersing geestkracht en concentratie. Deze doelstellingen vind je terug in bijna alle martial arts. In 1988 en 1992 was het een demonstratiesport tijdens de Olympische Spelen. Tijdens de Olympische Spelen van Sydney in 2000 werd het een officiële discipline.
Leuk verhaal. Ik doe zelf aan Jiu-jitsu. ook een allround vecht/verdedigingssport. Maar ben het helemaal met je eens: Een martial art doe je voor de martial art. Ben benieuwd waar je volgende verhaal over gaat!
Ja klopt. Stuur maar door hoor dan zal ik er naar kijken. Ben benieuwd.
Hoe kwam je eigelijk op het idee om een blog te schrijven over vechtsporten? leuk initiatief.
Bedankt Richard.
Ik heb zelf ook een tijdje aan jiu-jitsu gedaan.
Maar mag ik jou ook een vragenlijst toesturen. Dan doe ik ook een aflevering over jiu-jitsu.
Oh zeker mag dat. Je hebt niet mijn e-mail adres denk ik. op welke manier kan ik die het makkelijkst naar jou toesturen?
Gaaf!
Ik heb je e-mal, staat bij je comment in de dashboard. Begint toch met
hag?
Het idee heb ik al lang. Alleen de uitvoering stagneerde.
Gewoon de vechtsport in het algemeen positief belichten.
In eerste instantie wilde ik mensen interviewen, fotograferen en filmen tijdens hun training.
En dan plaatsen op mijn site http://www.chimofu.nl.
Toen kwam ik er achter dat het best wel veel tijd kost. Naast een gezin, full time job, trainen en lesgeven, fotograferen was dit toch een beetje to much om erbij te doen. Dus het plannetje ging de koelkast in. Totdat ik op de site kwam van Indisch 3.0 aantal maanden geleden.
Heb me toen aangemeld en Kirsten had mijn site gezien. Ze zei dat ze bij Indisch 3.0 wel meer over martial arts willen weten en ik vertelde mijn opzetje en tadaa… heb al een paar blogs gemaakt.