Terugblik op de slotfilms van CinemAsia 2014
Winnares Alexandra Robbe ging vorige week naar de slotfilms van filmfestival CinemAsia 2014, in De Balie in Amsterdam. Zij schreef er voor Indisch 3.0 een recensie over.
tekst: Alexandra Robbe
3000th Thursday
De eerste film 3000th Thursday was kort maar krachtig. Regisseuse Happy Salma was speciaal overgekomen uit Indonesië. Prachtig sober in beeld gebracht, daardoor heeft de film een enorm inpact. De kracht en machteloosheid van velen die hun geliefden en familieleden verloren en hiertegen vreedzaam protesteren, wordt treffend getoond in de persoon van de invalide grootvader,die ondanks zijn verlamming een enome kracht uitstraalt. De moed der wanhoop. Zijn kleinzoon neemt zijn “taak” over.
Trail of Murder
De tweede film Trail of Murder laat ons het spoor volgen van journaliste Step Vaessen,die de moord op haar college Sander Thoenes in 1999 door het leger ontrafelt. Dicht op de huid gefilmd, door de originele beelden van de vermoorde journalisten, hun aantekenblok met bloedvlekken naast hun ontzielde lichamen. Dat komt hard binnen. Alsof we erbij zijn. Zij deden gewoon hun werk. En dit alles is zo kort geleden. Ook Step heeft hier persoonlijke littekens aan overgehouden. Dieptriest allemaal.
The Indonesian Killing fields
De derde en laatste film The Indonesian Killing fields toont hoe de executeurs van de “zogenaamde” communisten momenteel leven met hun acties, al dan niet gedwongen door het leger of de regering. Opvallend is het verschil in reacties van de betrokkenen, sommigen hebben er totaal geen probleem mee, wat ze gedaan hebben, zijn er zelfs trots op. Het lijkt alsof ze geen geweten hebben, anderen hebben er zichtbaar moeite mee en schamen zich er niet voor hun schaamte en verdriet te tonen.
De regering wil geen enkele verantwoording nemen en “lacht alles simpel weg”. Tja. Ook hier wordt de pijn van slachtoffers treffend getoond, ze gaan door met een simpele kracht, de moed der wanhoop. De feiten moeten boven tafel en het is nodig dat de verhalen verteld en verspreid worden. Zoals altijd met dit soort tragedies is dat een lange en moeizame weg.
Hulde aan de filmmakers die de moed hadden om bovenstaande documentaires te maken met een enorme volharding. Het was in alle opzichten een bijzondere avond, ik moest na afloop even bijkomen.
Onze geschiedenis moet verteld worden, alles. Djangan lupah.
Laatste reacties