De vorige keer schreef ik dat iedereen de draaidagen goed heeft doorstaan en dat het tijd is voor de montage, een zeer essentieel deel van het maken van een korte film. De première is geweest en ik heb beloofd daar ook nog over te vertellen.
Mijn excuses dat het even op zich heeft laten wachten: na de première ging ik vrijwel direct het Go Short Film Festival in (waar ik werk als campus coördinator) en ondertussen moest er ook nog aan mijn afstuderen gewerkt worden. Maar nu dan toch het laatste deel!
Voor de montage zit: de voormontage
De draaidagen waren maandag en dinsdag en een week later zou ik al bij editor Martijn langsgaan om in een dag de film te monteren. Daarom is het belangrijk om van tevoren al goed in je hoofd te hebben welke scenes je in de film wilt, welke volgorde de film moet krijgen etc.
Dit betekent dat je eerst al het materiaal moet gaan bekijken en ‘spotten’. Spotten houdt in dat je per scene en tijdscode beschrijft wat er gebeurt in beeld zodat je uiteindelijk een overzichtelijk geheel hebt van het materiaal.
Eerst durf ik niet goed te kijken naar het materiaal, omdat ik bang ben dat het niet goed is. Als ik daar een beetje overheen ben, kan ik mijn eigen hoofd niet meer zien. Laat staan mijn eigen stem horen.
Uiteindelijk lukt het om de meest pakkende scenes te selecteren en in het montageprogramma te plaatsen. Mijn huisgenootje Lenneke kijkt er ook nog kritisch naar en geeft wat tips en dan zijn we het eens: dit is goed zo. Intussen gaat Sanne aan de slag met filmposter, die heel erg mooi is geworden.
Kill your darlings (de kikker of de kip!)
Martijn, de editor, kende ik nog niet toen ik bij hem ging monteren. Ik had hem al wel via de telefoon gesproken en hij hielp meteen al met een oplossing te zoeken voor een probleem met het inladen van het materiaal. Ik bel aan bij Martijn, loop de trap op naar boven en sta direct in zijn huiskamer, waar ook de montage plaats vindt.
Ik vind hem meteen een hele aardige jongen en voel me op me gemak bij hem, best belangrijk aangezien we een film gaan monteren. We kijken kort het materiaal door dat ik heb geselecteerd en beginnen met het plaatsen van beelden op de tijdlijn.
Martijn let heel erg op of dingen niet te lang duren en nog wel interessant zijn, dit werkt goed.
Op een gegeven moment lig ik in een deuk omdat hij me dwingt te kiezen tussen een scene waarin mijn oma het over kikkers heeft en een scene waarin oma het over kippen heeft. ‘Amber, je moet kiezen: of de kikkers, of de kippen, het kan niet allebei’. Uiteindelijk kies ik voor de kippen.. oh nee, toch de kikkers!
Aan het eind van de dag komt Sandra langs om te kijken naar het resultaat tot nu toe. Ze lijkt blij verrast te zijn en geeft nog wat goede tips over bijvoorbeeld het lied dat ik met oma zing en in het midden van de film zit. Dit lied zou zij laten beginnen bij het neuriën, dit werkt goed.
En toch ben je er altijd veel meer tijd aan kwijt dan je denkt – maar dan heb je ook wat
Nadat Sandra is geweest, besluiten Martijn en ik dat we er nog een extra middag montage aan vastplakken. Dan is de film af!
Denk ik, maar het ik moet alles ook nog Engels ondertitelen en op de valreep wil Wouter Suyderhoud kleurcorrectie doen voor mijn film (Indo’s onder elkaar hihi), dus zit ik nog een dagje in een hele imponerende montagekamer.
Vervolgens is de film af en heb ik de deadline van CinemAsia gehaald (YAAY!), maar bedenk ik me: hier moet reclame voor gemaakt worden! Met als klap op de vuurpijl een groot stuk in de Gelderlander.
Mijn oma straalt van geluk als ze de krant opent, dit lijkt voor haar bijna meer te betekenen dan de film zelf, omdat ze hiermee langs al haar medebewoners kan gaan. Zo lief!
Première
En dan is het zover: de première! Het is donderdagochtend, ik trek mijn première outfit vast aan. Maar wel nog met gympen eronder, aangezien ik eerst naar Nijmegen moet afreizen om te werken.
In de loop van de middag word ik steeds zenuwachtiger. Dan is het tijd om in de trein naar Amsterdam te stappen. In Utrecht stapt Selma in de trein. Ik ben blij dat ze mijn geestelijke steun en toeverlaat is.
Als we bij de Balie zijn aangekomen, waar CinemAsia plaatsvindt, gaan we eerst even wat eten. Intussen komt mijn familie binnenlopen, vrienden en vriendinnen… en ik krijg geen hap meer door mijn keel.
Snel ga ik naar de wc om make-up op mijn hoofd te doen, om het tomatenhoofd effect te verminderen. Ook trek ik mijn première hakken aan. Ik ontmoet Alex en Raoul, mijn mede FilmLAB-ers. Ook hun films gaan in première, ik ben erg benieuwd!
In de zaal aangekomen gaat het allemaal heel snel: we beginnen met de film van Raoul, een korte fictie film over de Molukse treinkaping. En dan komt de volgende film…mijn hart klopt in mijn keel, want ik zie dat het mijn film is.
Gek eigenlijk dat ik zenuwachtig ben, want zo heel veel kan er niet meer fout gaan, laat staan dat ik er nog iets aan kan veranderen. Al in de eerste minuut moeten mensen lachen om de begroeting tussen oma en mij: ‘Hallo oma, hoe uw gat?’ – ‘Nog altijd rond, Amber’.
Ik vind het heel erg gaaf om de film op zo’n groot doek te zien! Ik hoor mensen lachen om fragmenten die ik zelf ook leuk vind, fijn want het is nogal akward als mensen doodstil blijven. Vooral opa lijkt de lachers onbedoeld op zijn hand te hebben.
En dan is het alweer voorbij.
De film van Alex begint. Na deze vertoning is er een Q&A en krijgen we bloemen. Ik ben echt aan het genieten, wat een tof gevoel! Zaterdag is er weer een vertoning, daar verheug ik me direct al op.
En nu…?
De film is ook nog vertoond bij CinemAsia on Tour in Eindhoven, waar ik helaas niet bij kon zijn omdat toen ook het Go Short Film Festival was. Op 11 mei wordt de film vertoond bij IndoFILMcafe in VillaLUX Nijmegen en hij wordt ook vertoond tijdens de Tong Tong Fair in Den Haag, superleuk!
Ik zou er nog wel meer mee willen doen, daar moet ik me nog in verdiepen. Eerst maar eens een website maken!
Ik houd jullie sowieso op de hoogte via Indisch 3.0. Bedankt voor alle leuke reacties!
Laatste reacties