Mijn naam is Gwen en op dit moment volg ik de onderzoeksmaster Comparative Literary Studies aan de Universiteit Utrecht en ben ik bezig met mijn afstudeeronderzoek. Ik zoek mensen (2.0 en 3.0) die Asta’s ogen van Eveline Stoel of Een meisje van honderd van Marion Bloem gelezen hebben.
Collectief geheugen
Mijn scriptie gaat over cultural memory (collectief geheugen) van tweede en derde generatie Indo. Met het oog op collectief geheugen onderzoek ik twee romans die als plaatsen van herinnering gezien kunnen worden. De romans die ik gebruik zijn als het ware een soort monumenten. Belangrijk voor mijn scriptie is hoe de romans bij de lezer ontvangen worden. Hiervoor ben ik op zoek naar uitgebreide reacties van tweede en derde generatie Indo’s.
Het verhaal van de Indo
Asta’s ogen van Eveline Stoel is het uitgangspunt van mijn onderzoek. Wat mij bij deze roman opviel, als boekverkoopster en in mijn eigen familie, is dat deze roman vaak doorgegeven wordt aan een volgende lezer omdat het boek het verhaal van de Indo zo goed vertelt. De roman functioneert op deze manier als een soort geschiedenis die doorgegeven wordt. Ik wil deze observatie in mijn afstudeeronderzoek verder uitwerken.
Welke impact op de lezer hadden de twee romans?
Ik vergelijk Asta’s ogen met het boek Een meisje van honderd van Marion Bloem, dat volgens mij ook potentie heeft om zo te functioneren en ik wil de impact van deze twee romans op de lezer verder onderzoeken.Heb jij een van deze boeken gelezen? Dan kun je mij helpen!
Zou je antwoord kunnen gegeven op de volgende vragen?
- Ben je Indo? Zo ja, welke generatie? En wat is je link met Indonesië en Nederlands-Indië?
- Waarom ben je Asta’s ogen van Eveline Stoel en/of Een meisje van honderd van Marion Bloem gaan lezen?
- Had je een gevoel van (h)erkenning? (leg uit)
- Sluit het boek aan bij jouw beleving van ‘Indisch’ zijn?
- Speelt je achtergrond mee bij het lezen van het boek en zo ja hoe?
- Houdt het boek de herinnering van het Indische verleden in stand en is het een roman die je zou doorgeven om die reden?
- Wat vond je van het boek?
Laat je reactie achter in de comments of stuur een e-mail naar: G.KerkhofMogot@students.uu.nl
Heel erg bedankt!
Hartelijke groet van Gwen
Ben je Indo? Zo ja, welke generatie? En wat is je link met Indonesië en Nederlands-Indië?
Ik ben Indo, geboren 1936 in Sawahlunto bij Padang, west Sumatra. Generatie 1 1/2 en net als de hoofdspeler Asta. Zie mijn weblog http://www.MyIndoWorld.com voor mijn link met Indie.
Waarom ben je Asta’s ogen van Eveline Stoel en/of Een meisje van honderd van Marion Bloem gaan lezen?
Asta’s ogen verteld de hoofdpersoon haar ervaringen in Nederland (Oss). Het Geenen gezin, moeder met kinderen, en ik als oudste hebben bijna de zelfde ervaring opgedaan in Beuningen bij Nijmegen.
Had je een gevoel van (h)erkenning? (leg uit)
Ja zeker, de discriminatie van de plaatselijke bevolking, dat bestond uit boeren en arbeiders, die nooit ver zijn geweest. Problemen met de katholieke kerk, omdat mijn moeder hertrouwde met een protestante Indo. (Mijn vader was gemarteld en vermoord door de Jappen.)
De bekrompenheid van de dorps bewoners, het vaak onverstaanbare dialect, dat er werd gesproken, het uitschelden met woorden als apen.
Sluit het boek aan bij jouw beleving van ‘Indisch’ zijn?
De Indische ervaring van Asta was iets anders, want dat speelde zich af op Java. Wij waren gevangenen o.a. in het Japanse concentratie kamp Bangkinang voor 3 1/2 jaar.
Maar de elende van de oorlog waren het zelfde.
Speelt je achtergrond mee bij het lezen van het boek en zo ja hoe?
Ja, mijn achtergrond was van invloed bij het lezen van het boek. Zie mijn website.
Houdt het boek de herinnering van het Indische verleden in stand en is het een roman die je zou doorgeven om die reden? Ja, het boek herinner mij aan mijn jeugd en ik wil dat een iedere Indo van de generatie na mij dat hoort te weten.
Per slot van rekening ben ik een Indo met een eigen cultuur dat uniek is. Ik ben geen Indonesier en ik ben geen Nederlander, al heb ik een Ned. paspoort.
Wat vond je van het boek? Goed boek voor een ieder die onze ervaringen in Indie en ook in Nederland willen weten.
Want ons jonge Indische leven en jeugd was totaal verknald.
Eerst door de Jappen, dan tijdens de bersiap door de Indonesiers, totaal 8 jaren en daarna door de slechte behandeling door Nederland. (De bevolking, de opvang in de contract pensions en de uitbuiting en de behandeling als tweede rang burgers door de regering)
Hallo Gwen,
Hieronder een paar alinea’s uit een brief die ik in 2010 aan Eveline Stoel heb geschreven na lezing van Asta’s Ogen. Een prachtig boek!
Veel succes met je studie.
p.s. Ik zag jouw oproep nu pas.
Dinand
******
“Ik zie het boek als een biografie, geschiedenisboek, sfeertekening, cultuurschets en eerbetoon aan een hele generatie. Een generatie waar mijn ouders ook deel van waren. Een generatie die zoveel heeft meegemaakt.
Asta’s Ogen bestrijkt een belangrijk deel van de Nederlandse geschiedenis dat lange tijd zwaar onderbelicht is geweest. Gelukkig komt daar de laatste jaren verandering in en uw boek levert een hele grote bijdrage daaraan.
Zelf ben ik geboren in Bandung en in 1954 als 4-jarige met mijn ouders per schip naar Nederland gekomen. In Asta’s Ogen vond ik veel overeenkomsten met de geschiedenis van mijn eigen familie. Dat maakte het verhaal extra aangrijpend.”
****************