In een lobby van een hotel zit ik met Tiffany Tutupoly bij een koloniaal huiselijk zithoekje. Dit bescheiden Indisch meisje (21 jaar) vertelt mij over haar werk als gastvrouw in een hotel in Leiden. Eigenlijk was haar wens de opleiding Toerisme te volgen om op die manier een kans te krijgen haar familie in Indonesië beter te leren kennen. Maar uiteindelijk viel de keuze op de opleiding horeca-gastvrouw die ze twee jaar geleden heeft afgerond.
Het land van mijn ouders
In Tiffany’s achterhoofd speelde vaak de gedachten om voor een lange periode in Indonesië te verblijven. Dit wilde ze eigenlijk met behulp van de opleiding Toerisme bereiken maar uiteindelijk koos ze voor de opleiding Horeca- Gastvrouw. Wat maakte haar verlangen zo groot om naar Indonesië te willen gaan?
‘Ik was 10 jaar toen ik voor het eerst naar Indonesië ging, het voelde alsof ik eerder in het land ben geweest. Dit is het gewoon! Geen vreemd gevoel van, wat moet ik hier en hoe ga ik me hier gedragen? Het land van mijn ouders wilde ik steeds beter leren kennen. Met name de familie van mijn vader die ik nog niet goed ken. Ik voel mij erg thuis in Indonesië, de manier van doen en laten trekt mij aan. Alles gaat op zijn gemak en dat past meer bij mij in vergelijking met het gehaaste leventje hier in Nederland. Het liefst moeten dingen hier gisteren gedaan zijn in plaats van morgen, alles wordt zo schematisch vastgesteld.’
Gastvrouw
‘Ik ben werkzaam als gastvrouw bij een hotel in Leiden. Mijn werkdag ziet er als volgt uit: Allereerst kijk ik hoeveel hotelgasten aanwezig zijn en hoe het personeel is ingedeeld voor die dag. Ik sta voor de gasten klaar in het restaurant en waar nodig vul ik het buffet aan.’ Na afloop zorgt Tiffany dat het restaurant netjes wordt opgeruimd en klaar staat voor de volgende ronde. Deze Indische gastvrouw is tevreden over haar functie, ze kan doorgroeien tot shiftleader.
Het sociale contact met de hotelgasten dat deze Indische gastvrouw heeft, maakt haar werk leuk. ‘Are you working next summer again? Yes, I do. Oh great then I will see you in June next year. Very nice!’ Gasten waarderen haar werk en zien haar graag terug. Het leukste van dit werk vindt Tiffany dat ze omringd is door mensen en een helpende hand kan bieden tijdens hun verblijf . ‘Ik ben blij wat ik tot nu toe heb bereik’, zegt ze trots. Alhoewel Tiffany het nog leuker zal vinden om dit werk in een hotel in Indonesië te doen. Momenteel is deze mogelijkheid er nog niet.
Vierde generatie
Als Tiffany zelf over haar Indische gewoontes nadenkt, vertelt ze dat haar Indisch-zijn sterk tot uiting kwam tijdens haar periode op school. ‘Ik ben stiller ten opzichte van anderen. Mijn klasgenootjes waren altijd zo druk, wat ze thuis niet doen, wordt buiten gedaan. Ze doen zich zo stoer en anders voor, terwijl ik mij juist rustig en beleefd gedroeg.’ Nu op haar werk merkt Tiffany dat haar Indische verlegenheid en teruggetrokkenheid zichtbaar is ten opzichte van collega’s die open zijn en de taken eenvoudig uitvoeren zonder bij na te denken.
Naast haar werk voedt Tiffany haar twee-jarige zoontje Anthony op. Ze hoopt dat de Indische cultuur niet zal verwateren, ze vindt het jammer dat dit toch soms onopgemerkt gebeurt. ‘Daarom voed ik mijn zoontje op met een wat Indische levensstijl. Ik wil Anthony sowieso bahasa Indonesia proberen te leren en meegeven dat respect naar anderen belangrijk is.
Dit interview sluiten we af met een kijk op de toekomst: Houd de Indische cultuur levend ook nu naar de vierde generatie?
Laatste reacties