De harde kern heeft het al gezien en ons ernaar gevraagd: wat is er aan de hand met Indisch 3.0? Het antwoord is eenvoudig: met de mensen erachter gaat het goed, maar de site is niet meer wat je van ons gewend was. Daarom, zoals Indisch 3.0 ooit aan de eettafel begonnen is, is zij daar nu ook afgesloten. We hebben genoten van onze tijd als actief platform voor jongeren van de derde generatie, maar onze tijd zit erop. De website blijft bestaan, hij zal vindbaar blijven en te raadplegen, maar we gaan Indisch 3.0 niet meer actief onderhouden. 

Het is niet meer aan ons

We hebben de afgelopen maanden gemerkt dat het niet werkt om Indisch 3.0 te combineren met intensieve banen. Tabitha heeft veel opdrachten met haar goed lopende fotografiebedrijf, Kirsten werkt als online hoofdredacteur voor een van de grootste online marketingplatforms.

Het kwam er zelfs niet van om op zoek te gaan naar nieuwe aanwas. Mensen meldden zich wel, maar we konden geen tijd vinden om met hun aanmeldingen aan de slag te gaan. De afgelopen maanden hebben we ook niet meer actief gewerkt aan de inhoud van de site. Een teken aan de wand was natuurlijk dat we geen aandacht besteed hebben aan de Tong-Tong Fair en aan de herdenking op 15 augustus. Het is tijd geworden om hier consequenties aan te verbinden.

We kijken allebei terug op een bijzondere tijd. De belangrijkste reden om die tijd af te sluiten, is dat we inmiddels beiden ouder zijn dan de doelgroep die we zelf voor ogen hadden binnen de derde generatie. Het voelt niet meer als onze plek om een stem te geven aan de jongeren in Indisch Nederland.

We hebben niet meer de vragen die we hadden toen we aan Indisch 3.0 begonnen. Bovendien roeren jongeren van de vierde generatie zich al en het duurt niet lang meer voordat de eerste leden van de vijfde generatie geboren worden. En hoe lang is de derde generatie eigenlijk nog de generatie van Indische jongeren?

De Indisch3.0-crew 2011/2012 met Ricky Risolles: Liselore, Tabitha, Kirsten & Wendy (oktober 2012). Foto: Jaro Wolff.

10 tips uit 6 jaar ups én downs van Indisch 3.0

Daarom willen we op deze plek 10 tips meegeven aan jongeren die in Indisch Nederland een verschil willen gaan maken en een initiatief willen starten. Sta jij te trappelen om een plek in te nemen in het speelveld van de jongeren in de Indische gemeenschap in Nederland? Lees deze learnings uit de ups en downs van 6 jaar Indisch 3.0 dan eens door. Wie weet heb je er wat aan. En: heel veel succes & plezier 🙂

Uit ons archief. “Jongeren gaan massaal op zoek naar hun roots in Indonesië. We organiseerden er een talkshow over op de Tong-Tong Fair. Ben jij al in Indonesië geweest, op zoek naar je roots?”

1. Als je een idee hebt ga er dan voor en focus. Schrijf al je andere ideeën – die ook vast heel gaaf zijn – op en ga daar pas mee aan de slag als je eerste idee geslaagd is. Gebruik het enthousiasme en gedrevenheid waarmee je nieuwe ideeën verzint, om jezelf door de moeilijke momenten van een project heen te slepen.

2. Weinig jongeren zijn nog goed op de hoogte van wat er in én over Indisch Nederland speelt en gespeeld heeft. Maar dat geldt voor een groot deel ook voor onze ouders en grootouders. Ook onze ouders en grootouders wisten heel weinig over wat er nu in de openbaarheid is gekomen. Jij hebt beschikking tot publicaties, onderzoeken en bronnen die in hun tijd ondenkbaar waren. Dat jij jonger bent, hoeft nog niet te betekenen dat jij minder kennis hebt.

Het begin van Indisch 3.0: Ed Caffin en Kirsten Vos. Foto: Armando Ello.

3. Tegelijkertijd: je kan niet alles weten over de Indische wereld. Toch is dat geen reden om je er niet in te verdiepen. Wat in onze ervaring goed gewerkt heeft, is dat je een focus kiest. Zo had Ed bijvoorbeeld veel kennis over het Indonesië van nu, wist Tabitha veel over de Indische zakenwereld in Nederland en had Kirsten zich gespecialiseerd in de repatriëring. Richt je dus bijvoorbeeld op historische thema’s als de bersiap of de dekolonisatie, maar denk ook aan de meer eigentijdse Indorock of Indische postkoloniale literatuur.

De redactie 2007 – 2011: Willem-Jan ‘Merah’ Brederode, Ed Caffin, Charlie Heystek, Kirsten Vos en Ulrike de Wreede. (foto: Armando Ello).

4.  Als je een tijdje bezig bent, ga je zakelijke afspraken maken met Indo’s en niet-Indo’s. Het fijne aan zaken doen met Indo’s is de vertrouwdheid die je voelt en de gunfactor die je ervaart. Juist dan is het heel verstandig om het zakelijke zakelijk te houden. Zet afspraken op papier, zonder uiteraard te vervallen in overdreven uitgebreide afspraken. Waar je duidelijk over wil zijn, is het geld. Wie betaalt wat aan wie op welk moment en op welke voorwaarden.

5. Vertrouw op je eigen kracht en weet wat je nodig hebt van je netwerk. Als je hulp aangeboden krijgt, weet dan goed welke vragen je hebt. Mensen kijken altijd vanuit hun eigen straatje naar je vraag. Wat je krijgt is een nieuwe invalshoek op je vraag, maar laat je niet meeslepen in hun belangen, prioriteiten en projecten.

6. Volg je intuïtie. Als iets niet goed voelt, dan klopt het waarschijnlijk niet. Ook al is het een Indo en zegt iemand je te willen helpen, ga alleen een deal aan (barters én betaalde afspraken) als jij je er senang bij voelt.

Uit ons archief. “De broers Lars en Robin (beiden derde generatie) vertelden aan Nora Iburg hoe zij de perfecte rijst koken: nog altijd met één vingerkootje. Hoe maak jij de perfecte rijst?” 

7. Hou vast aan je eigen unieke werkwijze. Die kenmerkt je, maakt je herkenbaar en ‘onkopieerbaar’. Wij hebben veel waarde gehecht aan een journalistieke werkwijze, bijvoorbeeld. Sta wel open voor vragen vanuit community. In het begin van Indisch 3.0 wilden wij bijvoorbeeld niet over eten schrijven. De Indische cultuur is meer dan eten alleen, vonden wij toen. Maar wij hebben met deze benadering de wens van onze community genegeerd. Zodra we er gehoor aan begonnen te geven, op een manier die bij ons paste, kregen we daar veel waardering voor uit de community, met de Gouden Rijstkom uit 2013 als absoluut hoogtepunt.

8. Waar wij ontzettend veel aan hebben gehad is een goed uitgewerkte en door de community gewaardeerde visuele merkidentiteit. Als redactie hadden we in 2012 twee logo’s uitgekozen, waarop onze community kon stemmen. We hebben een aparte website opgericht hiervoor en heel bewust de stemmen openbaar gemaakt. Wat gebeurde hadden we alleen maar kunnen dromen: bijna 400 mensen hebben gestemd, maar ook meegepraat in de discussie over het logo. Hierdoor hebben wij een ijzersterk logo gekregen, waar we wat ons betreft nog jaren mee door hadden kunnen gaan. Ook de ontwerper zelf, van By Jack Brown, was erg enthousiast over deze aanpak.

De voorganger van het uiteindelijke logo. Meest gehoorde wens: verwijder de traan, we hebben al genoeg verdriet te verwerken gehad. (c) By Jack Brown

9. De status van nieuwkomer is goud waard. Hou die zo lang mogelijk vast. In het begin ben je zelf nog de nieuwkomer, na een tijdje heb je daar nieuwe mensen in je team voor nodig. Ga daar snel naar op zoek, zeker als je je richt op de jongerenwereld. Die gaat heel hard. Want hoe lang ben je nou echt een jongere? En dan hebben we het niet over de Indische definitie daarvan 🙂

10. De allerbelangrijkste tip: koester de band met je core community. Uit hun steun en commitment kan je een voldoening halen die niet in geld uit te drukken is. Zij weten wat goed voor je is, niet je adverteerders of je andere zakelijke partners. Wat jij leuk vindt om neer te zetten, is niet per se waar je community op zit te wachten. Bovendien kan je alleen voorzien in hun behoeftes als je die echt als uitgangspunt neemt. Gelukkig zijn er genoeg activiteiten waar én je community blij van worden. Zoals meedoen in een videoclip van een Indische zanger, bijvoorbeeld.

Dank, dank, dank!

En wij? Tabitha blijft persoonlijk en zakelijk actief in Indisch Nederland. Los van haar fotografiewerk gaat zij zich inzetten voor het mooie Sayah. Kirsten gaat over een paar maanden bevallen van haar derde kind, dus die is dagelijks bezig met het overdragen van de Indische cultuur.

Wij sluiten Indisch 3.0 met een goed gevoel af. Het is een prachtige tijd geweest, waarvoor we jullie, onze partners én oud-redactieleden willen bedanken: Ed Caffin, Charlie Heystek, Merah Brederode, Ulrike de Wreede, Liselore Rugebregt en Wendy de la Rambelje.

De website blijft bestaan, hij zal vindbaar blijven en te raadplegen. De stichting Indisch Cultuurfonds, waar Indisch 3.0 bij hoort,  blijft bestaan. Het is goed denkbaar dat we vanuit die rollen achter de schermen op uitnodiging mee gaan denken met initiatieven. Maar we gaan eerst even focussen.

Dank voor jullie steun, enthousiasme en visits. Geniet van wie je bent en weet: elke Indo heeft zijn verhaal. Vind dat van jou en accepteer dat je niet alles zal ontdekken, maar enjoy the ride.

Kirsten Vos (l) en Tabitha Lemon (r). Foto: Armando Ello.