Tijdens de talkshow “Maak je eigen rootsreis” op de Tong Tong Fair eind mei, bleek dat veel jongeren met Indische achtergrond vroeg of laat graag een keer naar Indonesië willen. Waarom? Omdat ze nieuwsgierig zijn naar het land uit de verhalen en wel eens met eigen ogen willen zien waar hun (groot)ouders zijn geboren.
Met de zomer die vandaag is begonnen, gaat de vraag van deze maand over jouw vakantieplannen. Waar ga jij de vakantie vieren? Blijf je dichtbij huis of wordt het een verre reis? Ga je op rootsreis naar Indonesië? Of ben je daar misschien al een keer geweest en wordt het een andere mooie bestemming?
Laat ons weten wat het deze zomer wordt door onderaan dit bericht een comment achter te laten… Wij wensen al onze lezers in ieder geval alvast een geweldige zomer toe!
Technisch gezien was het natuurlijk nog lente, maar ik ben net terug van mijn ‘rootsreis’ mèt mijn vader.
Met op west-Java het accent op familiebezoek en architectuur, op midden-Java cultuur en op oost-Java terug naar waar het begon: geboorte- en begraafplaatsen van de familie, en de huizen en scholen waar gewoond en gestudeerd is in Kediri en Surabaya.
Voor uitgebreid verslag: klik op de link.
Ik sta te popelen om snel weer terug te gaan …
Ik ga naar mijn familie in Canada, waar ik vorig jaar voor het eerst was. Van Calgary naar Vancouver met de auto, door de Rockies. Heb er ZO veel zin in.
Wat vind ik “rootsreis” toch een verschrikkelijk woord. Indonesiers noemen dat “Bernostalgia” als ze weer van die Belanda’s op zoek naar vreemde plekken langs zien komen.
Ik breng mijn zomer eens te meer met mijn ouders door in het warme Catalonië (Spanje). Een maand geparkeerd op het strand met bezoek van een goede vriend met wie ik in Japan ben geweest. Al jaren hetzelfde plekje waar ik mijn (Catalaanse) vrienden heb en blind mijn weg vind. Af en toe een citytrip. Dit jaar wordt het Valencia, samen met een vriendin, vorige jaren Madrid, Girona, Barcelona. Ik hou van Catalonië, ik hou van de Catalanen en hun taal. Ik heb er zin in!
londoh says:
June 23, 2010 at 18:38
Wat vind ik “rootsreis” toch een verschrikkelijk woord. Indonesiers noemen dat “Bernostalgia” als ze weer van die Belanda’s op zoek naar vreemde plekken langs zien komen.
——————————————————–
Het is anglonisatie . Kennelijk is er geen pakkende Nederlandse woord voor Rootsreis.
Voor de 3de Gen is het geen nostalgia reis , maar (mencari)asal usul reis.
Ik ga vrijwel elk jaar naar Duitsland en Zwitserland; ook daar komen heb ik wortels liggen.
SA schreef: “Voor de 3de Gen is het geen nostalgia reis , maar (mencari)asal usul reis.”
Menir SA, ik herhaal slechts hetgeen ik in Indonesië hoorde over deze trips, meestal van taxichauffeurs die passagiers uit Belanda naar de suikerfabriek in Sragen hadden gebracht, of naar de Kraton van de Sunan te Solo. Of het goed of fout is moet u maar aan hen vertellen. Rootsreis ligt lekker in het gehoor door die 2x r…s. Dat vind ik ook met “bernostalgia”. Welke generatie dan ook het gaat vaak om het gevoel dat vroeger heerste terug te vinden. Lijkt me moeilijk, veel is verdwenen, men heeft in Indonesië geen band met de koloniale periode, ze willen die tijd het liefst helemaal uit hun blikveld en geheugen laten verdwijnen, met bouwwerken en al.
In de eerste reactie wordt Kediri genoemd, een plaats waar ik hel erg vaak ben geweest, daar kan je je op sommige plekken inleven hoe het leven in Indië ooit is geweest. In Kediri heb je ontzetten veel kleine Chinese middenstand, de stad is vrij bekend om zijn tahu die door Chinezen wordt geproduceerd (de beste van Java !!) Af en toe zie je zo een oude Chinees in zijn pyjama in de winkel zitten. Of eentje in korte broek en gescheurd singletje zich een ongeluk werken.
Van de zomer blijf ik lekker in Amsterdam. In november begint voor mij pas de echte zomer, want trek naar mijn aangenomen vaderland Indonesië. Naar Buton in Zuid Sulawesi om te bekijken waarom er zoveel Butonezen naar Ambon en Seram zijn getrokken, daarna naar Seram om verder te gaan met mijn zoektocht naar sporen uit de tijd dat het schiereiland Hoamoal door de VOC ontvolkt werd vanwege hun kruidnagelmonopolie. Ik hoop ook naar het eiland Ambelau te gaan, voor de kust van Buru. Helaas werd dat verleden jaar door de Westmoesson verhinderd. Gevolgd door 14 dagen Brisbane en omgeving op bezoek bij Indo’s uit het v/m Nieuw Guinea. Daarna weer naar Indonesië naar Solo op Java om uit te rusten en te schrijven in afwachting tot de temperatuur in NL weer tot 10 graden is gestegen, als dat te lang duurt vlieg ik naar een mij onbekende plek voor wat nieuwe ervaringen. Afgelopen maart was ik op het eiland Sumba en dat heeft op mij grote indruk gemaakt.
Waar ik me helemaal senang voel is Nieuw Zeeland of Stille Zuidzee-eilanden. De Maori’s en Pacific Islanders lijken op Indo’s. Ik heb gelezen dat ze oorspronkelijk uit Zuid-Oost Azië komen. Misschien zijn ze gaandeweg vermengd met andere rassen en lijken daarom op halfbloeden zoals Indo’s. Ik herken me bijna meer in hen dan in Indonesiërs. De Indonesische adat is complex. Er zit heel wat meer achter de rustige Indonesiër dan het oog kan zien. Indonesiërs vonden de Indo’s maar branies. De Hollanders vonden dat ook, las ik in een boek van Hella Haasse. Pacific Islanders zijn rustig, maar als je ze boos maakt, worden het ook branies. Herkenbaar, toch? Ben trouwens ook een keer in Indonesië geweest en vond het geweldig. Zou graag nog een keer terug willen. Roots moet je er als Indo niet willen vinden. Indië is geweest. Het Indische gevoel bestaat alleen nog in Nederland.
Albanie,
De laatste paar jaren ga ik naar Oost-Europa, Polen, Rusland, Estland, Letland, Litauen, Roemenie, in deze landen proef je nog het Europa van 70 jaar terug en die periode is mijn liefhebberij, Europa op een breekpunt van Fascisme/democratie maar ook van vele kunstuitingen (Bauhaus, Blaue reiter, Picasso in al zijn kleurenperiode etc.). Maar nu toch Albanie. Het communistisch bewind van Enver Hoxha heeft het land zo goed van de wereld afgeschermd dat als je er nu naar toe gaat, je jezelf in de Middeleeuwen waant. Het zeewater moet schoner zijn dan het drinkwater, dus ik ga het op een zuipen zetten. Het land moet vol met toeristische attracties zijn maar wel moeilijk of onbereikbaar. Ik heb vanwege de wegen daar van mijn eigen vervoermiddelafgezien en ga een auto huren, daarmee help ik de economie of wat daarvan na de communistische jarenplannen over is. Kim-Il-Jong schijnt hier vakantie hebben doorgebracht dus het zal wel lekker rustig zijn.
Maar eerst volgende week Turijn, Fiatjes bekijken (FIAT is afgeleid van Turijn)
Enige jaren terug voor de 1e keer in indonesie geweest. Mijn moeder is er geboren (Bandung). Ga nu volgende maand voor 2 maanden terug naar Java en Bali voor de 3e keer. Vanaf het eerste moment, voelde ik me thuis in Indonesie. Toen wist ik ook wat ik altijd gemist had. Of het iets met roots of zo te maken heeft, weet ik niet, vind ik ook niet belangrijk. De mensen, vooral op Java, zijn ongelooflijk vriendelijk, en niet omdat ze iets van je willen, gewoon omdat ze zo zijn. Heb er inmiddels verschillende goede vrienden gekregen en dmv oa skype is het kontakt heel goed te onderhouden. Met mijn familie daar, een tante uitgezonderd, heb ik weinig kontakt. Ik heb altijd veel gereisd, maar vond in Indonesie mijn 2e thuis.
Ik kan iedereen aanraden om te gaan, maar……… zet alles van wat je hier gewoon is, even overboord, alles is anders in Indonesie. Je kunt ook niet zeggen dat het hier beter of slechter is als daar. Het zijn 2 verschillende werelden die je beide op hun waarde moet beoordelen en de tekortkomingen moet accepteren.