Boekpresentatie Oog van de Naald
In het nieuwe Bibit/Bintang-theater presenteerde Griselda Molemans (o.a. Zwarte huid, oranje hart) afgelopen week haar nieuwste boek, Oog van de Naald. Oog van de Naald is een thriller waarin journaliste Fay Pizarro het mysterie onderzoekt van een tattoo-maniak in LA die vrouwen op hun voorhoofd tatoeëert. Molemans woont in Los Angeles, Californië: niet toevallig dus, dat het boek zich daar afspeelt. Een impressie van het gesprek dat Alfred Birney met de schrijfster voerde, over de Indocultuur in LA en Oog van de Naald.
Griselda Molemans (c) Kirsten Vos/ Indisch 3.0 2011
Bijzonder is niet zozeer dat het een thriller is. Bijzonder is dat de hoofdpersonen Indo’s zijn, veel details in het boek Indisch zijn én de ontknoping (wat die ook is..) een Indisch karakter kent. In het boek wordt bijvoorbeeld veel over eten geschreven. Zo trekt Fay, aldus Birney, op een gegeven moment zelfgemaakte bami uit de ijskast.
Molemans: ‘Ja, Fay heeft een Indische moeder en een Indo-Afrikaanse vader en is heel erg opgevoed met “Eten is het vertrekpunt van alles.” In eerdere versies kwam Indisch eten nog veel meer voor in het boek. Totdat mijn redactrice zei: “Luister, ik vind het heel leuk wat je schrijft, maar moet er nou heel de tijd bami goreng udang uit de kast getrokken worden? Kan dat wat minder?” Ik heb er dus wat bami uitgehaald, kan je zeggen.’
Birney leest een passage voor uit het boek, waarin de hoofdpersonen zich voorstellen als tweede generatie Indo’s. De schrijfster: ‘Wat ik beschrijf is een ontmoeting op een Indonesische markt, ooit opgezet vijf jaar geleden in een deelgemeente vlakbij Pasadena. Daar komen ook heel veel Indische mensen. Elke zaterdagochtend, om een uur of 9, gaan de kraampjes open. Iedereen gaat dan lekker makan en met mekaar zitten kletsen. Het grappige is dat de Indo’s zich aan elkaar, als een soort tweede natuur, heel makkelijk als eerste, tweede of derde generatie voorstellen.’
Molemans laat zien waar de AVIO ligt, de Indische soos die opgericht is door niemand minder dan Tjalie Robinson zelf. (c) Kirsten Vos/ Indisch3.0 2011
Veel Indo’s in de VS worden aangezien voor Mexicanen. Dat ligt heel gevoelig, legt Molemans uit. ‘Indo’s zeggen: “Luister, wij hebben allemaal moeite gedaan om te emigreren onder een bepaalde wet, we hebben keihard moeten werken. En de meeste Mexicanen, het is pijnlijk om te zeggen, steken illegaal de grens over.” Sommige Indo’s maken er misschien handig gebruik van en laten zich casten als Mexicanen in films. Maar verder kom ik alleen maar hele pijnlijke situaties tegen.’
Indo’s in LA zijn behoorlijk actief. ‘Vast markeer punt is 15 augustus, vertelt Molemans. ‘Dan worden er eerst bloemen gelegd op de National Cemetary en daarna gaat iedereen naar de AVIO, er is dan een groot feest ’s avonds, iedereen keurig in pak, en dan wordt er ook gedanst. Dat is altijd stampvol, erg goed bezocht. Daar zie je dan ook, opmerkelijk genoeg, heel veel kinderen en kleinkinderen meekomen. Dat is ontroerend om te zien.’
Indische jongeren in LA zijn zich erg bewust van hun Indo-roots, sluit Griselda af. ‘Veel jongeren komen niet met hun grootouders en ouders mee naar de AVIO, omdat ze geen Nederlands spreken. En ouderen denken vaak dat de Indische cultuur zal uitsterven. Maar ze komen wel naar de herdenking op 15 augustus, en er zijn veel jongeren die Bahasa Indonesia gaan leren, naar Indonesië op reis gaan, zelfs Balinees leren dansen. De Indische jongerencultuur in LA is erg levendig.’
In Oog van de naald speelt reporter Fay Pizarro de hoofdrol. Via een serie artikelen over sterren met tatoeages komt ze in Los Angeles op het spoor van een maniak die vrouwen ontvoert, drogeert en in hun gezicht tatoeëert. Een ontdekking die niet zonder gevaar is. Oog van de Naald is deel 1 van een nieuwe thrillerserie, met Fay Pizarro in de hoofdrol. Bekijk o.a. de voorpublicatie op www.oogvandenaald.nl. In juni, de maand van het spannende boek, verschijnt op Indisch3.0 een recensie over deze thriller.
Trackbacks/Pingbacks